Настасья - Балаган Лимитед

Как Настасья провожала на войну Петра

Не рыдала, не стонала и не плакала

Заплела тугую косу, опустив глаза

И молилась под иконой бледная с лица

Шли бои страшнее смерти на родной земле

Не приходят что-то вести долго о Петре

И под старою иконой Настя до зари

Просит Деву пресвятую: «Мужа сохрани»

Ночи стали бесконечны, дни ещё длинней

Застучали похоронки в окна деревень

И конверт с письмом казённым Настю тоже ждал

Сообщают: «Муж ваш, Пётр, без вести пропал»

Зарыдало горько сердце молодой жены

И солёными слезами, ох, глаза полны

Смотрит Настя на икону, не скрывая боль

То ль за здравие молиться, то ль за упокой

Уже больше полувека с той прошло войны,

Но всё ждёт Петра Настасья с лета до зимы

Не зови её вдовою, пусть под старость лет

Её память согревает от лампадки свет

Hoe Nastasya Peter naar de oorlog begeleidde

Huilde niet, kreunde niet en huilde niet

Ze vlechtte een strakke vlecht en sloeg haar ogen neer

En ze bad onder de icoon, bleek van haar gezicht

Er waren gevechten die erger waren dan de dood op het geboorteland

Ze komen niet lang iets over Peter vertellen

En onder het oude icoon van Nastya tot het ochtendgloren

Hij vraagt ​​de Heilige Maagd: "Red je man"

De nachten zijn eindeloos, de dagen zijn nog langer

Begrafenissen sloegen op de ramen van de dorpen

En de envelop met de officiële brief aan Nastya lag ook te wachten

Ze melden: 'Je man, Peter, wordt vermist'

Het hart van de jonge vrouw snikte bitter

En met zoute tranen, oh, ogen zijn vol

Nastya kijkt naar het pictogram, verbergt de pijn niet

Bid voor gezondheid of bid voor vrede

Meer dan een halve eeuw sinds die oorlog voorbij is,

Maar alles wacht op Peter Nastasya van zomer tot winter

Noem haar geen weduwe, laat haar oud worden

Haar geheugen verwarmt het licht van de lamp