Sonuncu Səhifə - BADCLAUSE

deyəsən özümdə deyiləm

Sonuncu səhifədəyəm, amma heç bir ümiddə deyiləm

Əvvəl ömür-günün idim, indi könlündə deyiləm

Sənlə ağlaram, amma inan güləsi gündə deyiləm

Qayıdacam hər şeyin əvvəlinə - 2014-ə

O vaxtkı ruh və görkəm öz yerində, yox kölgəm

Əriyib sönmüşəm… qucaqla məni möhkəm

Rədd olub gedək burdan, yoxsa bizi anlamaz bu ölkə

Bu gün qəlbimə yatan hər kəs, sabah gözümdən düşür

Nə qədər uzaq olsaq da, məni həmişə özünlə düşün

Həmişə yanındayam, qulaqcığında, dar anındayam

Geridə bir il qalıb, dörd ildir ki, yollarındayam

Neçə belə 25-lərə, neçə belə 9 dekabr-lara

Neçə belə 19-lara, neçə belə əlvidalara

Qəlbi dağlaram, bir axmağam, şeirlər ərmağan

Məhv olmuşam artıq, güc yoxdur namə yazmağa

Mahnılar kömək deyil, nə şeir dəftəri

Canımı alan misralar, məlhəmi qırıq qəlblərin

Bir vərəq üstündə min bir ürəyə çarə tapan mən

Bu gün tənha qalmışam və hislərim qəfəsdədir

Zibil... dolmuşam yenə

Yazıb qəlbi boşaldıram, ruhu boğmuşam qəmə

Mən nifrətə yaraşan hər hissi borcluyam sənə

Bəlkə də, bir gün unuda bilərəm səni, yoxlayam gərək

Ölümə atdığım ilk addım sənə aşiq olmaq idi

İkinci addımda özgələrini sən saymağı bildim

Ən böyük arzum nə vaxtsa şair olmaq idi

Şair oldum, qaldı şeirə layiq olmaq indi

Demə ki, "səni sevə bilmirəm", necə yəni "narahat olma mənə görə"

Mən itirdiyim hisləri geri qaytarmışdım sənə görə

Aramızı vuran hər bir kəs aramızdaymış sən demə

Özgəsi gözlərini silməsin, ağlasan mənə görə

Birtəhərdi məni görən, dərd olurdu hər ağlamağım

Səsinə möhtac olmuşam, susmağınsa güldən ağır

Bir əldə çaxır, o biri əldə qələm, vərəq darmadağın

Bircə qalan qəlbim idi, onu da məndən aldın axır

sonuna çatır başladığımız hər yol

İndi qırılıb qol qanadım, sənsə məlhəmimə dərd ol

Qopar məni bu boz şəhərdən, apar ruhu qürbətə

Üzümü güldür ayaq açıb qaçsın bu kədər qəflətən

Mən zəhərə şərbətəm, sən isti ürəyə soyuq yağış

Mən günəşdə zülmətəm, sən aylı gecədə yuxuma qarış

Əlinə kimsə toxunmamış, qayıt gəl ki, bir qocalaq

Bu atəş səmaya qalxmamış, səpdin kül ocağa

Qəlbim həminki bədbindi, baxmadı xoş gün dadına

Göz yaşıyla doğulan ümidi, dəfn edirəm külqabına

Bəlkə, səni bağışlamaqçün ikinci bir üz tapılar

Özünü görməyə həsrətəm deyə şəklinə gül uzadıram

Dedi ki, tale ayırsa bizi, qara bəxtimi süz yazına

Sənə qismət olan məhəbbət, dərddir yüz qadına

Şeirlərimi düz saçına, bir gün ölsə bədahətim

Onsuz bu sərxoş halım, cana min bir bəla gətirib

Hər gün ayrı içki masası, hər gün ayrı təbəssüm

Hər gün ayrı sifət görürəm, hər gün ağrı və hər gün

Ayrı bir hala düşürəm, ayıla bilmirəm heç səhəri gün

Bütün olanlar isə cəmi bir-iki rumka zəhərçün

Özümə hakim ola bilmirəm, özü də sanki rola girmişəm

Nifrət edirəm özümə, necə belə məhv ola bilmişəm?

Yazmaq istəyirəm, fikir bir yerə cəmlənmir

Ağ vərəqdə yoxa çıxıram və gedən nəfəs gəlmir

Nə qazanmaq, nə itirməyə dəyməz heç kimi

Kibirlə məhəbbət eyni qəlbdədirsə, keçməz heç kinin

Heç vaxt... gələcəyim olaraq gördüyüm biri

Bu gün gözümün önünə gəlir keçmişim kimi

Adına sətir düzdüyüm bəndimə kin bəsləyir indidən

İlk görüşdə aşiq olub nifrət edir ikincidə

Ömür relsləri üstündə son qatar mən, ilki sən

Sən də çıxıb getsən əgər bu göz yaşımı kim silər?

Çox tez böyüdüm, ağrılar keçəcək sandım

Səni silməyə çalışır, gəlib həyatıma girən hər qadın

Dünən ümid paylayan, sabah eşq dinlənər yardım

Edənin olmaz onda ömürdən gün dilənər saatın

Bu gün yaxşı ki, varam, amma sabah olmasam nə olacaq?

Yolumu gözləsən də, gözlərində nəm çoxalacaq, o dolacaq

Onda gedəsi yerin olmaz, ölsən də ömür heç olar

İnan ki, üzr istəməkçün belə həqiqətən gec olar

Xoş gəlsə də hər dəfəsində üzünü görmək

Səndən uzaq durub, gündə birinin açardım örpəyin

Qırardım bütün qəlbləri, sən olardım mən

Onda bilərdin ki, nə deməkdir sevilmədən ölmək

Hələ də bilmirəm ki, doğrun hansı, yalanın hansı

Hər sözünü həqiqət sayıb, yanaşmadım müəamma ilə

Yox əgər yanılıramsa, yaxşı onda durub izah elə

Hansı cəhənnəmdədir bəs xəyalını qurduğumuz ailə?

Dolur risalə, qəmlə sonu

Səhvən itirdim ömrümün yeddi ayını sənlə olub

Böyük sevgimiz var idi, məhv elədin qəsdən onu

Halbuki unuda bilərdin, aramızda hər nə olub

Yenidən gəlmişəm bax həmin ünvana qızılgül dərib

Adını soyuqluq qoyub axtarmadın düz on gün məni

Hətta xəyanət etdiyimi düşünüb üzümə gülmədin

Axı incidə bilməzdim onun-bunun qızı üçün səni

Yox uzun müddətim, qarışacam izsiz qeybə

Məni tanıya bilmədin, kibir-kinsizəm, siz deyiləm

Sənsizliyi yaşasam belə, mənliksiz deyiləm

Düzü hər kəsdən məhrumam, amma heç kimsiz deyiləm

Uzaqda bəzi dost dediklərin

Fağırın süfrəsinə, ac qarına gedir tox dediklərin

Eyib bir az səndədir ki, sənə nankor dediklərin

Kar-kor eşitmədin, nə görmədin, nə pox yediklərin

Yenə həminki gün olsaydı, güzəran olsaydı

Ağarza kimi qardaş, şeir gözlü gözəl yar olsaydı

Səbəbsiz getdilər, kimləri ki, mən ailəm saydım

Artıq intihar eləmişdin, yerimdə sən olsaydın

Əvvəl sevgidən yazırdım, indi şeirim əsəbdən

Əvvəl məni pis edən şeylərə, indi sevinirəm hərdən

Dəyişirəm əldən-əldə dolandıqca sevgi-məhəbbət

Ürək elə hey deyir ki, hər axşam-səhər içib zəhərlən

Özündən uzaqlaş bir az, kim qalacaq sənlə?

Düşün, sənlə olan gün gələcək köz basacaq qəlbə

Sonda unudulacaqsan və bircə hiss qalacaq səndə

Ki, sevməyə dəyməz heç kimi eşqin sanaraq həm də

Heç kim səndən biri deyil, hər kəs özgədir

Və illər ötüb keçdi, kül oldum altında közlərin

Gözlərim yolunda qaldı, yox dəvası özləmin

Ən çox özüm üçün darıxıram, inan, boşdur özgəsi

Bəlkə, bir-iki söz bəsimdi, görənə qədər kölgəsin

Məni tərk edən kəslərin, dönməyə yoxmuş öhdəsi

Vicdansız valideyn kimi özgə qapıya atar körpəsin

Bu qədər kor ola bilməz insan ki, övladını görməsin

Mən nə qəddarlıqlar gördüm, nə yalanlar gördüm

Dost ölən vaxtı, vecsiz olub sağ olanlar gördüm

Bir qıza görə artistlik edən nə oğlanlar gördüm

Kiçik dərəyə rast gələndə dağ olanlar gördüm

Heyif, bir az insafsızam, bir az mərhəmətsizəm

Baş daşa dəymir, gəlmədən qəm dizə və fərsizəm

Aydındır mən qədər sizə tənhalıqlar, çünki bəzən

Eşqi yaşamaq üçün bəs eləmirdi bir nəfər bizə

Bu qədər yorulmazdı qələm, hər kəsə xətt çəkə bilsə

Birgə güldüyüm dostlarımla bir dərd çəkə bilsəm

Özümdən uzaqlaşmaram, düzələrəm onda yol tapıb

Nə yaxşılığım vardısa haram elədi köhnə dostlarım

Ən başından səhv məndə idi, günah məndə

Ağladığımı görməyənə gözüm gələr, quraq əlbət

Ruhuma ağrı verir, çoxdandır bu sual məndə

Haqqımı niyə tapdaladı və niyə incidi Sura məndən?

Mən o qızı sənətçi eləyib əl işlərinə kömək edəcəkdim

İçimdə kin yox idi, vallah, təkcə kömək edəcəkdim

Necə düşünə bilmişdi, bunları nəyəsə görə edəcəyimi

Axı heç kimi yox idi, ona etməyib kimə edəcəkdim?

Arada sevgi qırağa, halal zəhmətimi yerə vurdu

Bilmədim 5 ay sonra məni egosuna kölə edəcəyini

Məhşur olmaq istəyirdin, istədiyin yerdəsən

Və bunun təşəkkürünü heç kimə yox mənə edəcəkdin

Evinə pul qazanmaq üçün fağır qalmışdı aralarda

Studiyaya gətirdim səni yığıb toyxanalardan

Ki, qazan əlin-ayağın təmiz, axı nə işin var oralarda?

nəysə, arada keç buralardan

sənsiz keçir iyirmibeşlərim

Unutdun hər şeyin olan adamı saydın indi heç nəyin

Ruhunu kinlə bəsləyib məhv edə bildin hər şeyi

Arada hörmət qaldı gözlədin onun da itməyin

O vaxtkı kimi durğunuq hələ də, tənha çaylar kimiyik

Qış günündə çıxan günəş, yayda yanvar kimiyik

Bir vaxt aldığımız hər nəfəsdə bir yerdəyik

İndi tamam yad insanlar kimiyik

Xeyli günahkar idin deyə, mən sayırdım hər nazın eyib

Ürək keçir həmin küçədən, ayaqlarım razı deyil

Sevgi sanırdım intahası deyil, eşqə ən azı heyif

Yüzdən biri qalır sənlə “yanındayam”-ı hamısı deyir

baxışlarıma qəm çökür hərdən

Ayaq izləri seçildi gözlərimdən nəm çəkiləndə

Səni bircə gün görməyəndə, nə qədər çox darıxırdım

Beş aydır danışmırıq, gör ki, indi nələr çəkirəm mən

Bəlkə də, bu həsrətimə əlacdı bir səs

Hələ də yolunu gözləyir həyəcanla, təlaşlı bir kəs

Nə vaxtsa keçər canımın ağrısı, amma sağalmır hislər

Bütün doğrularımızı öldürdü ən adi bir səhv

Dama-dama gölməçə oldum, tüstüyə satıb gül iyini

Aylardır közərdiyim ocaqda, daha təkcə kül idim

Həmişə yanımda olduğunu düşündüyüm biri var idi

Onun da son danışığı başqa cür idi

Heyif… süzülür qəm sətirə

Gördüyüm hər insafsızı nədənsə sənə bənzədirəm

Çatdın axır məqsədinə, səni qəm, məni yadlar aldı

Bu qədər yaxşılıqlar edib, pis biri kimi yadda qaldım

bir ümid çırağım sönürdü hər gün

İçkinin təsiriylə başqa birinə dönürdüm hər gün

Həminki adam ola bilmərəm artıq

Sizin yaşadığınız şeirlərdə mən ölürdüm hər gün

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm bir sabah qayıtmamaq ümidiylə

Gedirəm, əlvida, əlvida, sevgiylə

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm bir sabah qayıtmamaq ümidiylə

Gedirəm, əlvida, əlvida, sevgiylə

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm, bir sabah qayıtmamaq ümidiylə

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm, əlvida, əlvida, sevgiylə

Ik lijk mezelf niet

Ik ben op de laatste pagina, maar ik heb niet veel hoop

Voordat ik in je leven was, ben ik nu niet in je hart

Ik huil met je mee, maar geloof me, ik ben niet gelukkig

Ik ga terug naar het begin van alles - 2014

De geest en het uiterlijk van die tijd zijn op hun plaats, niet mijn schaduw

Ik smelt weg... knuffel me stevig vast

Laten we hier weggaan of dit land zal ons niet begrijpen

Iedereen die vandaag in mijn hart ligt, zal morgen uit mijn zicht verdwijnen

Hoe ver we ook zijn, denk altijd aan mij met jou

Ik ben altijd bij je, in je oor, in een krap moment

Ik ben nu vier jaar onderweg, met nog een jaar te gaan

Hoeveel voor 25 december, hoeveel voor 9 december

Hoeveel 19's, hoeveel afscheid

Mijn hart is bergen, ik ben een dwaas, ik hou niet van gedichten

Ik ben er al kapot van, ik heb niet de kracht om een ​​brief te schrijven

Liedjes zijn geen hulp, noch poëzieboek

Verzen die mijn leven kosten, de zalf van je gebroken harten

Ik ben degene die een oplossing vond voor duizend-en-een harten op een vel papier

Ik ben eenzaam vandaag en mijn gevoelens zijn gekooid

Vuilnis... Ik zit weer vol

Ik schrijf en maak het hart leeg, ik heb de ziel gewurgd

Ik ben je elk gevoel waard dat haat waard is

Misschien kan ik je op een dag vergeten, ik moet het controleren

De eerste stap die ik naar de dood zette, was verliefd op je worden

In de tweede stap leerde ik hoe ik de anderen moest tellen

Mijn grootste droom was ooit dichter te worden

Ik werd dichter, nu moet ik poëzie waardig zijn

Zeg niet "Ik kan niet van je houden", wat dacht je van "maak je geen zorgen om mij"

Ik heb de gevoelens teruggekregen die ik door jou verloor

Zeg niet dat iedereen die tussen ons in slaat, onder ons is

Veeg je ogen niet af als je om mij huilt

Elke keer als ik huilde, deed het pijn om me te zien

Ik heb je stem nodig, maar je stilte is zwaarder dan bloemen

Een potlood in de ene hand, een pen in de andere, een verfrommeld blad

Het enige wat overbleef was mijn hart, en jij nam het van me af

elk pad dat we beginnen, komt tot een einde

Nu is mijn arm gebroken en bloedend, en jij bent een pijn in mijn zalf

Haal me weg uit deze grijze stad, breng mijn ziel naar het buitenland

Laat mijn gezicht glimlachen en laat dit verdriet plotseling weglopen

Ik ben siroop tot vergif, jij bent koude regen voor een warm hart

Ik ben de duisternis in de zon, jij bent in mijn slaap in de maanverlichte nacht

Niemand heeft je hand aangeraakt, kom terug en wees een oude man

Voordat dit vuur naar de hemel rees, strooide je as in de haard

Mijn hart was pessimistisch, het keek niet uit naar een goede dag

Ik begraaf de met tranen geboren hoop in de asbak

Misschien wordt er een tweede gezicht gevonden om je te vergeven

Ik steek een bloem naar haar foto omdat ik ernaar verlang haar te zien

Hij zei dat als het lot ons scheidt, schrijf mijn zwarte geluk

De liefde die voor jou bestemd is, is een pijn voor honderd vrouwen

Mijn gedichten recht in zijn haar, als hij op een dag sterft, mijn improvisatie

Zonder hem heeft mijn dronkenschap duizend problemen in mijn ziel gebracht

Elke dag een andere borreltafel, elke dag een andere glimlach

Elke dag zie ik een ander gezicht, elke dag pijn en elke dag

Ik val uit elkaar, ik kan de volgende ochtend niet wakker worden

Ze worden allemaal vergiftigd voor slechts één of twee rumka's

Ik kan mezelf niet beheersen, het is alsof ik in een rol zit

Ik haat mezelf, hoe kon ik zo vernietigd worden?

Ik wil schrijven, de gedachte concentreert zich niet op één plek

Ik verdwijn in het witte laken en de uitgaande adem komt niet

Niemand is het waard om te winnen of te verliezen

Als trots en liefde in hetzelfde hart zitten, kan niets elkaar kruisen

Nooit... degene die ik zie als mijn toekomst

Vandaag komt voor mijn ogen als mijn verleden

Vanaf nu koestert hij een wrok tegen mijn moeder, voor wiens naam ik een regel heb geschreven

Hij wordt verliefd op de eerste date en haat op de tweede

Ik ben de laatste trein op de sporen van het leven, jij bent de eerste

Als je weggaat, wie veegt dan mijn tranen?

Ik groeide heel snel op, ik dacht dat de pijn zou overgaan

Elke vrouw die in mijn leven komt, probeert je uit te wissen

Gisteren hoop helpen verspreiden, graag luisteren om morgen te helpen

Doe je het niet, dan bedel je dagenlang van je leven

Het is goed dat ik hier vandaag ben, maar wat als ik er morgen niet ben?

Zelfs als je op mijn manier wacht, zal het vocht in je ogen toenemen, het zal worden gevuld

Dan heb je geen plek om heen te gaan, zelfs als je sterft, zal het leven niets zijn

Geloof me, het is echt te laat om je excuses aan te bieden

Het is leuk om je gezicht elke keer weer te zien

Ik zou uit je buurt blijven en er een per dag openen

Ik zou alle harten breken, ik zou jou zijn

Dan zou je weten wat het betekent om onbemind te sterven

Ik weet nog steeds niet wat waar is en wat niet waar is

Ik nam elk woord als waarheid en benaderde het niet met een puzzel

Of als ik het mis heb, stop dan en leg het uit

In wat voor hel is het gezin waar we van dromen?

Volledige verhandeling, droevig einde

Ik verloor per ongeluk zeven maanden van mijn leven met jou

We hadden een grote liefde, die heb je met opzet vernietigd

Je zou echter alles kunnen vergeten wat er tussen ons is gebeurd

Ik ben weer gekomen, kijk eens naar dat adres

Je noemde me koud en zocht me tien dagen niet

Je lachte me niet eens uit omdat je dacht dat ik vals speelde

Ik kan je tenslotte geen pijn doen voor zijn dochter

Nee, ik ga voor een lange tijd spoorloos verdwijnen

Je kon me niet herkennen, ik ben arrogant, jij niet

Zelfs als ik zonder jou leef, ben ik niet zonder mezelf

Het is waar dat ik van iedereen beroofd ben, maar ik ben niet zonder iemand

Je zegt een paar vrienden ver weg

Wat je zegt gaat naar de tafel van de armen, naar de hongerige maag

Het is een beetje jammer dat je ondankbaar bent

Je hoorde niet, je zag niet, je at niet

Als het weer dezelfde dag was, als het voorbij was

Als er een broer als Agarza was, een mooie broer met poëtische ogen

Ze vertrokken zonder reden, die ik als mijn familie beschouwde

Je zou al zelfmoord hebben gepleegd als je in mijn plaats was

Vroeger schreef ik uit liefde, nu is mijn poëzie uit woede

Dingen die me vroeger een slecht gevoel gaven, nu ben ik soms gelukkig

Ik verander van hand tot hand, liefde-liefde

Het hart vertelt je om elke ochtend en avond te drinken en vergiftigd te worden

Ga een beetje weg van jezelf, wie blijft er bij jou?

Denk eraan, de dag met jou zal het hart verbranden

Uiteindelijk word je vergeten en heb je nog maar één gevoel over

Dat het niet de moeite waard is om lief te hebben, denkend dat het liefde is

Niemand is een van jullie, iedereen is een vreemde

En jaren gingen voorbij, ik werd as onder de sintels

Mijn ogen bleven op het goede spoor, maar ik miste de remedie

Ik mis mezelf het meest, geloof me, het is leeg

Misschien is een woord of twee genoeg, totdat je het ziet

Degenen die mij hebben verlaten, zijn niet verplicht om terug te keren

Als een oneerlijke ouder gooi je de baby weg

Een mens kan niet zo blind zijn dat hij zijn kind niet kan zien

Ik zag geen wreedheid, ik zag geen leugens

Toen een vriend stierf, zag ik degenen die leefden en onverschillig waren

Ik heb jongens zien optreden als artiesten voor een meisje

Toen ik een beekje tegenkwam, zag ik wat bergen

Helaas, ik ben een beetje oneerlijk, een beetje meedogenloos

Het hoofd raakt de steen niet, ik zit zonder verdriet op mijn knieën

Het is duidelijk dat je soms eenzaam bent vanwege mij

Eén persoon was niet genoeg voor ons om in liefde te leven

De pen zou niet zo moe zijn als hij voor iedereen een lijn kon trekken

Als ik kan lijden met de vrienden waarmee ik lach

Ik zal niet bij mezelf weggaan, als ik het repareer, dan zal het een manier vinden

Wat voor goeds ik ook had, mijn oude vrienden maakten het haram

Het was vanaf het begin mijn schuld, mijn schuld

Als je me niet ziet huilen, spijt me dat natuurlijk

Het doet pijn aan mijn ziel, ik heb deze vraag al heel lang

Waarom heeft hij mijn rechten met voeten getreden en waarom was Sura door mij beledigd?

Ik zou van dat meisje een kunstenaar maken en haar helpen met haar handwerk

Ik koesterde geen wrok, ik wilde alleen maar helpen

Hoe kon hij denken dat ik dit ergens voor zou doen?

Er was tenslotte niemand, en als ik het hem niet aandeed, met wie zou ik het dan doen?

Ondertussen brak de liefde en viel mijn halal harde werk op de grond

Ik wist niet dat hij me na 5 maanden een slaaf van zijn ego zou maken

Je wilde beroemd worden, je bent waar je wilt zijn

En daar zou je me dankbaar voor zijn

Ondertussen moest hij thuisblijven om geld te verdienen

Ik heb je naar de studio gebracht en je opgehaald bij de trouwzalen

Dat je handen en voeten schoon zijn, wat doe je daar?

Hoe dan ook, kom langs

zonder jou, mijn vijfentwintig

Je vergat de persoon te overwegen die alles heeft, nu heb je niets

Je zou alles kunnen vernietigen door je ziel met haat te voeden

Je hebt gewacht op respect, verlies het niet

We staan ​​nog steeds stil zoals toen, als eenzame rivieren

We zijn als de opkomende zon op een winterdag en januari in de zomer

We zijn samen in elke ademhaling die we nemen

Nu zijn we als vreemden

Omdat je erg schuldig was, telde ik elke flirt die je had

Mijn hart gaat door die straat, mijn benen zijn niet tevreden

Ik dacht dat liefde geen liefde was, maar in ieder geval liefde

Honderd blijft over, iedereen zegt "ik ben bij je".

Soms staan ​​mijn ogen vol verdriet

De voetafdrukken vielen op toen het vocht uit mijn ogen werd gehaald

Toen ik je een dag niet zag, wat heb ik je gemist

We hebben elkaar al vijf maanden niet gesproken, kijk eens wat ik nu doormaak

Misschien is dit een prachtige stem voor mijn verlangen

Hij wacht nog steeds met spanning op zijn weg

Op een dag zal de pijn van mijn ziel voorbijgaan, maar de gevoelens zullen niet genezen

De meest gewone fout doodde al onze waarheden

Ik ben een plas geworden en verkoop de geur van bloemen om te roken

Ik was niets anders dan as in de oven waar ik maandenlang had gestookt

Er was iemand van wie ik dacht dat hij er altijd voor me was

Zijn laatste speech was anders

Helaas... verdriet wordt in de lijn gefilterd

Om de een of andere reden lijk ik op jou voor elke oneerlijke persoon die ik zie

Je hebt je einddoel bereikt, je werd meegenomen door verdriet en ik werd meegenomen door vreemden

Ik deed zoveel goede daden en werd herinnerd als een slecht persoon

elke dag ging er een lamp van hoop uit

Elke dag veranderde ik onder invloed van alcohol in iemand anders

Ik kan die persoon niet meer zijn

Ik ging elke dag dood in je gedichten

Ik ben gestikt door deze stad, deze mensen

Ik ben dit gedicht, deze verzen beu

Ik vertrek in de hoop morgen niet terug te keren

Ik ga weg, tot ziens, tot ziens, met liefde

Ik ben gestikt door deze stad, deze mensen

Ik ben dit gedicht, deze verzen beu

Ik vertrek in de hoop morgen niet terug te keren

Ik ga weg, tot ziens, tot ziens, met liefde

Ik ben gestikt door deze stad, deze mensen

Ik ben dit gedicht, deze verzen beu

Ik vertrek, in de hoop op een dag niet terug te keren

Ik ben gestikt door deze stad, deze mensen

Ik ben dit gedicht, deze verzen beu

Ik ga weg, tot ziens, tot ziens, met liefde