Şərqi - BADCLAUSE, Şahin Əlizadə

Deyirlər Bakı balaca şəhərdir, bir gün qovuşarıq əlbət

Nə vaxtsa çıxarar qabağıma səni keçdiyimiz küçələr

Heç vaxt danışmasaq da, arada xətir soruşarıq əlbət

Çünki, davam eləyir hələ də, həmişəki içkili gecələr

Tuta bilmir heç bir budaqdan, daha yorulub əllərim

Sənsiz hallarımın ilki ayıq, sonu gicəllənir

Tüstü tüstünün dalıyca dolub soyudur əsəbi

Qəlbimə xəyanət olsa da, bilə-bilə unuduram səni

Başqası var idi həyatında, mənlə idin hərfiyən

Dodaqların deyən yalanı gözün bir təhər deyər

Sən mənə vida cümləsi, mən isə sənə şərqiyəm

Nə mən deyən olmadı, yar, olmadı nə də sən deyən

… nə vaxtsa dərdə bürünsən denən

Yenə də yanına gələrəm inan, amma bir azca səbr elə

Əllərimi buraxsan da, məni qəlbinə həbs elə

Bunu sevgidən sayaram məni qəsdən öldürsən belə

Al mənim əllərimdən

Yazdığım sətirləri, yandır

Dayanma… Ümid yox

Bildiyim hər şeydən usandım

Divardan asılmış şəkillər

Ətrini gətirməz küləklər

Onun saçlarında külək, gözündə nəm, yanağı buzdan

Mənim eşqim — qırıq qələm, vərəq, qəlbimdə ahu-zar

Sən intizarımdan uzaq, özgə xəyallarına dustaq

Əgər məhəbbət budursa, izahına tək mənəm ustad

Qəlbimdəki sarayımı görməyib heç bir memar

Bir vaxt sevdiyin ruh, indi cəsəd, üstü tikili ehram

Məni tapa biləsən deyə yollarına gül düzür hər hecam

Və haqq yox ağlamağına, qələm alırsa səndən ilham

Nədir bu naz mənə, bu nə işvə, nə əda, bu nə eyham?!

Səndən toy-nişan xəbərləri gələcək, məndən edam

Nə gərək idi ki, könül bağçaların elədin viran

Axı, bizə qocalmağa bəs edərdi közərən ocaq, bir dam

… itirir bütün hissləri bir məqamda insan

Onda tək qalırsan, yanında özündən özgə kim var?

Məcnun olsa yerimdə o da, ümidlərin üzər daha

Ze zeggen dat Bakoe een kleine stad is, we zullen elkaar natuurlijk op een dag ontmoeten

Op een dag zullen de straten waar we je passeerden voor mij komen

Zelfs als we nooit praten, zullen we natuurlijk af en toe hallo zeggen

Omdat de gebruikelijke dronken avonden nog steeds doorgaan

Ik kan geen tak vasthouden, mijn handen zijn moe

Zonder jou ben ik aan het begin wakker en duizelig aan het einde

De rook zit vol met rook en verkwikt de zenuwen

Ook al is mijn hart verraden, ik vergeet je willens en wetens

Er was iemand anders in je leven, je was letterlijk bij mij

Je ogen vertellen een leugen die je lippen vertellen

Je bent een afscheidszin voor mij, en ik ben een oosterse voor jou

Ik was het niet die het zei, man, het was niet eens jij die het zei

... als je in de problemen zit

Ik zal terugkomen, geloof me, maar wees geduldig

Zelfs als je mijn handen loslaat, sluit me dan op in je hart

Ik beschouw het als liefde, zelfs als je me expres doodt

Neem het uit mijn handen

Brand de regels die ik schreef

Stop niet... Geen hoop

Ik ben moe van alles wat ik weet

Foto's hangen aan de muur

Winden die geen geur brengen

Wind in zijn haar, nat in zijn ogen, ijs op zijn wang

Mijn liefde is een gebroken pen, een vel papier, een gebroken hart

Je bent verre van mijn verwachting, een gevangene van andere dromen

Als dit is wat liefde is, ben ik de enige die het kan uitleggen

Geen architect heeft mijn paleis in mijn hart gezien

De ziel waar je ooit van hield is nu een lijk met een ingebouwde ihram

Elke lettergreep laat je glimlachen, zodat je me kunt vinden

En als je niet het recht hebt om te huilen, haal dan inspiratie uit jezelf

Wat is dit met mij flirten, wat is dit, wat is dit, wat is deze toespeling?!

Trouwnieuws komt van jou, ik zal het sturen

Waarom was het nodig dat je de tuinen van je hart tot een ruïne maakte?

Een brandende haard en een dak zouden immers genoeg zijn om oud te worden

... een persoon verliest op een gegeven moment al zijn zintuigen

Dan ben je alleen, wie is daar naast je?

Als Majnun in mijn plaats is, zal je hoop zweven