Epilogue: The Memory Remains - Ayreon

And in the end, when all the dreams are dreamt

All your desires have long dissolved

A feeling free, surreal serenity

A desperate search for truth resolved

All hope dispelled, forgotten dreams unquelled

The frailest link within the chain

Once brisk with life, too fragile to survive

A barren world devoid of pain

But the memory remains

Starlight breaks, the sleeper is awake

You understand your timeless quest

A dormant waste, a cold, forsaken place

Their bodies numb, their minds suppressed

You’ve felt the screams, you have dreamt the dreams

But most of all, you’ve lived the pain

They will revive, you will make them thrive

Your hopeless life’s not lived in vain

For the memory remains

Can you feel them cry inside,

Can you feel them die inside,

You can still the screams in you,

You can make their dreams come true

Remember forever…

En uiteindelijk, wanneer alle dromen zijn gedroomd

Al je verlangens zijn al lang opgelost

Een gevoel van vrije, surrealistische sereniteit

Een wanhopige zoektocht naar de waarheid opgelost

Alle hoop verdreven, vergeten dromen niet onderdrukt

De zwakste schakel in de keten

Eens levendig, te kwetsbaar om te overleven

Een kale wereld zonder pijn

Maar de herinnering blijft

Starlight breekt, de slaper is wakker

Je begrijpt je tijdloze zoektocht

Een slapende woestenij, een koude, verlaten plek

Hun lichamen verdoofd, hun geest onderdrukt

Je hebt het geschreeuw gevoeld, je hebt de dromen gedroomd

Maar bovenal heb je de pijn meegemaakt

Ze zullen herleven, jij zult ze laten gedijen

Je hopeloze leven is niet voor niets geleefd

Voor de herinnering blijft

Kun je ze van binnen voelen huilen,

Kun je ze van binnen voelen sterven,

Je kunt nog steeds het geschreeuw in je horen,

Je kunt hun dromen waarmaken

Herinner voor altijd…