Day Twelve: Trauma - Ayreon

Think hard, you are lying here in a hospital bed

Disregard the emotions inside your head

Concentrate on the real world beyond your mind

It’s not to late to leave your burdens behind

We won’t let you go

Take you down below

Dark crypts of your soul

Locked inside your head…

You’re better off dead

Locked away, she lives in isolation

It’s been that way, since he has gone

She been through life of depravation

She depends on you, her only son

She won’t let you go

Keep you down below

Dark crypts of your soul

Locked inside your head

You’re better off dead

Where are you, can’t you hear her calling?

Nothing you can do, you have no time

There is no one there, to catch her now she’s falling

Why should you care, you are doing fine

She won’t let you go

Keep you down below

Dark crypts of your soul

Locked inside your head

You’re better off dead

Now she’s at rest, she finally found her peace

There’s no need to blame yourself

You must let go, or the pain will never cease

It’s time to crawl out of your shell

Your mother died, the day your father left

A part of you died as well

Feelings of guilt will haunt you 'til the end

You must fight hard to break this spell

But it hurts…

You hear her voice, from beyond her grave

«Where were you son, when I needed you

Is this your thanks for all the warmth I gave

Did you forget what I been through?»

You hear his voice, cold and merciless

«You worthless fool, you let her die!»

And deep within yourself, you must confess

Your ways cannot be justified

By now you realized, you have to be

Relentless to survive

Repress your memories

Bury all emotions and thrive!

It’s your life!

Now she’s at rest, she found her peace

You hear her voice, from the grave

You must let go or the pain won’t cease

Is this your thanks for all I gave"

A part of you died as well

You worthless fool, you let her die"

It’s time to crawl out of your shell

Your ways cannot be justified

By now you realized, you have to be

Relentless to survive

Repress your memories

Bury all emotions and thrive!

It’s your life!

Denk goed na, je ligt hier in een ziekenhuisbed

Negeer de emoties in je hoofd

Concentreer je op de echte wereld buiten je geest

Het is nog niet te laat om je lasten achter te laten

We laten je niet gaan

Neem je mee naar beneden

Donkere crypten van je ziel

Opgesloten in je hoofd...

Je bent beter dood af

Opgesloten, woont ze in afzondering

Zo is het geweest, sinds hij weg is

Ze heeft een leven van verdorvenheid doorgemaakt

Ze is afhankelijk van jou, haar enige zoon

Ze laat je niet gaan

Hou je beneden

Donkere crypten van je ziel

Opgesloten in je hoofd

Je bent beter dood af

Waar ben je, hoor je haar niet roepen?

Je kunt niets doen, je hebt geen tijd

Er is niemand om haar op te vangen nu ze valt

Waarom zou het je iets kunnen schelen, het gaat goed met je

Ze laat je niet gaan

Hou je beneden

Donkere crypten van je ziel

Opgesloten in je hoofd

Je bent beter dood af

Nu ze rust heeft, heeft ze eindelijk haar rust gevonden

Het is niet nodig om jezelf de schuld te geven

Je moet loslaten, anders houdt de pijn nooit op

Het is tijd om uit je schulp te kruipen

Je moeder stierf, de dag dat je vader vertrok

Er is ook een deel van jou gestorven

Schuldgevoelens zullen je tot het einde achtervolgen

Je moet hard vechten om deze betovering te verbreken

Maar het doet pijn…

Je hoort haar stem, van achter haar graf

«Waar was je zoon, toen ik je nodig had

Is dit je dank voor alle warmte die ik gaf?

Ben je vergeten wat ik heb meegemaakt?»

Je hoort zijn stem, koud en genadeloos

"Jij waardeloze dwaas, je hebt haar laten sterven!"

En diep van binnen moet je bekennen

Uw wegen kunnen niet worden gerechtvaardigd

Inmiddels realiseerde je je dat je moet zijn

Meedogenloos om te overleven

Onderdruk je herinneringen

Begraaf alle emoties en gedij!

Het is jouw leven!

Nu heeft ze rust, ze heeft haar rust gevonden

Je hoort haar stem, uit het graf

Je moet loslaten, anders houdt de pijn niet op

Is dit je dank voor alles wat ik heb gegeven'

Er is ook een deel van jou gestorven

Jij waardeloze dwaas, je hebt haar laten sterven"

Het is tijd om uit je schulp te kruipen

Uw wegen kunnen niet worden gerechtvaardigd

Inmiddels realiseerde je je dat je moet zijn

Meedogenloos om te overleven

Onderdruk je herinneringen

Begraaf alle emoties en gedij!

Het is jouw leven!