Die Engelmacherin - Attic

The twinge of remorse grew stronger each day

Her guilty conscience, a mental strain

Poor Alice, she needed a friend

Someone to talk to, who understands

…Understands

Prioress Clare was always at hand

The heart and soul of the convent

Talking to her was such a relief

She could keep a secret and ease Alice’s grief

Oh, death drew near unseen

Peace can be deceiving

Alice felt so unburdened

In the cloister garden

Reciting the rosary

Having devotions quietly

While the church bell rang

She heard the cherubs sing

Not knowing that soon

Her child would be one of them

Joan always said: «Don't trust the Prioress»

In secret Clare was a snitch

And so submissive to the abbess

Right on the next day

She gave Alice’s secret away

…Betrayal

Without a spark of decency

She reported Alice’s pregnancy

Margaret:

«Transgression against holy law

You know the procedure, take care of that whore!»

Oh, death drew near unseen

Peace can be deceiving

Alice felt so unburdened

In the cloister garden

Reciting the rosary

Having devotions quietly

While the church bell rang

She heard the cherubs sing

Not knowing that soon

Her child would be one of them

Joan always said: «Don't trust the Prioress»

In the refectory

One meal was prepared separately

Clare was a master of her craft

Margaret’s herbalist

Oh Alice never noticed that strange bitterness

Nor the poison of the prioress

Clare:

«Mother, this herbal extract

With mandrake and blue flag

Black hellebore and archangel

Is the key

To kill what’s not meant to be»

Alice felt so unburdened

In the cloister garden

Reciting the rosary

Having devotions quietly

While the church bell rang

She heard the cherubs sing

With every meal, with every bite

She was killing her child

…Killing her child

De steek van wroeging werd elke dag sterker

Haar schuldig geweten, een mentale belasting

Arme Alice, ze had een vriend nodig

Iemand om mee te praten, die het begrijpt

…Begrijpt

Priores Clare was altijd bij de hand

Het hart en de ziel van het klooster

Met haar praten was zo'n opluchting

Ze kan een geheim bewaren en het verdriet van Alice verzachten

Oh, de dood naderde ongezien

Vrede kan bedrieglijk zijn

Alice voelde zich zo ontzorgd

In de kloostertuin

Het bidden van de rozenkrans

Rustig devoties hebben

Terwijl de kerkklok luidde

Ze hoorde de cherubijnen zingen

Dat weet ik niet snel

Haar kind zou een van hen zijn

Joan zei altijd: «Vertrouw de priorin niet»

In het geheim was Clare een verklikker

En zo onderdanig aan de abdis

Direct de volgende dag

Ze gaf het geheim van Alice weg

…Bedrog

Zonder een greintje fatsoen

Ze meldde de zwangerschap van Alice

Margaretha:

«Overtreding tegen de heilige wet»

Je kent de procedure, pas op voor die hoer!»

Oh, de dood naderde ongezien

Vrede kan bedrieglijk zijn

Alice voelde zich zo ontzorgd

In de kloostertuin

Het bidden van de rozenkrans

Rustig devoties hebben

Terwijl de kerkklok luidde

Ze hoorde de cherubijnen zingen

Dat weet ik niet snel

Haar kind zou een van hen zijn

Joan zei altijd: «Vertrouw de priorin niet»

In de refter

Eén maaltijd werd apart bereid

Clare was een meester in haar vak

Margaret's kruidkundige

Oh Alice heeft die vreemde bitterheid nooit opgemerkt

Noch het gif van de priorin

Clara:

"Moeder, dit kruidenextract"

Met mandrake en blauwe vlag

Zwarte nieskruid en aartsengel

Is de sleutel

Om te doden wat niet bedoeld is om te zijn»

Alice voelde zich zo ontzorgd

In de kloostertuin

Het bidden van de rozenkrans

Rustig devoties hebben

Terwijl de kerkklok luidde

Ze hoorde de cherubijnen zingen

Bij elke maaltijd, bij elke hap

Ze was haar kind aan het vermoorden

...Haar kind vermoorden