Who I'll Never Be - ATMOSPHERE

She locked herself in that room

with a full view of a full moon

and this where she comes to fly

when she wanna disappear from what’s outside.

I try not to make it obvious

she doesn’t know there’s an audience.

These walls are ripped and thin

So it ain’t my fault that I’m listenin'.

And I can make out every word

Cause she sing loud like a trapped bird

she looks out at the stars

when she writes songs on that guitar.

And every song you write without me,

just another sad song to me.

And every song you write without me,

sound like who I’ll never be.

She picked up her instrument

and I don’t know where I went.

I just close my eyes and float

like I’m in there with her tryin' to hold all

the notes she hits, motionless,

a secret solo show she gives.

Sometimes she’ll search for a line

and I wish I could give her one of mine.

But it would all unravel

if she found out I was in the shadows.

So I suppress what I obsess,

but your biggest fan wanna sing a duet.

Because every song you write without me,

just another sad song to me.

And every song you write without me,

sound like who I’ll never be.

Familiar with the voice of the lonely,

lost in the noise of the wind blowing,

Go ahead, girl, tell your story,

but the siren don’t wail for holy.

Play your heart by strings,

with the parts you sing.

Can’t wait to hear what tomorrow brings.

And if you ever get to smile,

I’ll be right here tryin' to reconcile

my desire to admire your sadness.

You gonna rise from the fire and ashes.

And if it’s all the same to you,

you oughta let me be the one to change your tune

Cause every song you write without me,

just another sad song to me.

And every song you write without me,

sound like who I’ll never be.

Ze sloot zichzelf op in die kamer

met een volledig zicht op een volle maan

en hier komt ze om te vliegen

wanneer ze wil verdwijnen van wat buiten is.

Ik probeer het niet duidelijk te maken

ze weet niet dat er een publiek is.

Deze muren zijn gescheurd en dun

Dus het is niet mijn schuld dat ik luister.

En ik kan elk woord onderscheiden

Omdat ze luid zingt als een gevangen vogel

ze kijkt naar de sterren

als ze liedjes schrijft op die gitaar.

En elk nummer dat je schrijft zonder mij,

gewoon een ander droevig nummer voor mij.

En elk nummer dat je schrijft zonder mij,

klinken als wie ik nooit zal zijn.

Ze pakte haar instrument op

en ik weet niet waar ik heen ben gegaan.

Ik sluit gewoon mijn ogen en zweef

alsof ik daar ben met haar die probeert alles vast te houden

de noten die ze slaat, roerloos,

een geheime soloshow die ze geeft.

Soms zoekt ze naar een regel

en ik wou dat ik haar een van de mijne kon geven.

Maar het zou allemaal ontrafelen

als ze erachter kwam dat ik in de schaduw zat.

Dus ik onderdruk wat ik obsedeer,

maar je grootste fan wil een duet zingen.

Want elk nummer dat je schrijft zonder mij,

gewoon een ander droevig nummer voor mij.

En elk nummer dat je schrijft zonder mij,

klinken als wie ik nooit zal zijn.

Bekend met de stem van de eenzame,

verloren in het geluid van de waaiende wind,

Ga je gang, meid, vertel je verhaal,

maar de sirene jammert niet om heilig.

Speel je hart met snaren,

met de partijen die je zingt.

Ik kan niet wachten om te horen wat morgen brengt.

En als je ooit kunt glimlachen,

Ik zal hier zijn om te proberen te verzoenen

mijn verlangen om je verdriet te bewonderen.

Je gaat opstaan ​​uit het vuur en de as.

En als het voor jou allemaal hetzelfde is,

je zou mij degene moeten laten zijn om je deuntje te veranderen

Want elk nummer dat je schrijft zonder mij,

gewoon een ander droevig nummer voor mij.

En elk nummer dat je schrijft zonder mij,

klinkt als wie ik nooit zal zijn.