Something So - ATMOSPHERE

They tell me that, I’m not qualified,

To lend my voice to something so beautiful.

Late night, awake with the stars.

Stage fright, you came so far.

No more wait, it’s time to depart.

See it on my face, feel it in my heart.

Suitcase packed, put it in the car.

Took one last look at the yard, snows gone, it’s never growin' back.

Rolled on with the windows cracked.

No sounds, just the breath of the draft.

Slow down;

don’t wreck, don’t crash on a,

Road vacance, no one to pass and I’m,

So anxious, won’t relax.

Clear the path, these tears I have are 'cause I can’t wait to hear you laugh.

They tell me that, I’m not qualified,

To lend my voice to something so beautiful.

They tell me that, I’m not qualified,

To lend my voice, to something so beautiful.

We only get to live one time, but twice did my life stand in some sunshine.

I could lose eyesight, I could end up blind.

But I drew my design inside the bloodline.

Years go by, memories combine.

But y’all the only reason I would even rewind.

Thank you for the branch you grew on this tree.

Your first breath wasn’t easy to find.

So you signified the mountain you climbed,

By lettin' out a warriors cry and it sounded like mine.

Now everybody hold up the family sign.

They tell me that I’m not qualified,

To lend my voice to something so beautiful.

Ze vertellen me dat ik niet gekwalificeerd ben,

Om mijn stem te lenen aan zoiets moois.

Laat in de nacht, wakker met de sterren.

Plankenkoorts, je bent zo ver gekomen.

U hoeft niet langer te wachten, het is tijd om te vertrekken.

Zie het op mijn gezicht, voel het in mijn hart.

Koffer ingepakt, in de auto.

Nog een laatste blik op de tuin geworpen, de sneeuw is weg, het groeit nooit meer terug.

Rolde verder met de ramen gebarsten.

Geen geluiden, alleen de adem van de tocht.

Vertragen;

niet wrak, niet crashen op een,

Weg vacantie, niemand om te passeren en ik ben,

Zo angstig, zal niet ontspannen.

Maak het pad vrij, deze tranen die ik heb zijn omdat ik niet kan wachten om je te horen lachen.

Ze vertellen me dat ik niet gekwalificeerd ben,

Om mijn stem te lenen aan zoiets moois.

Ze vertellen me dat ik niet gekwalificeerd ben,

Om mijn stem te lenen, aan zoiets moois.

We leven maar één keer, maar twee keer stond mijn leven in de zon.

Ik zou het gezichtsvermogen kunnen verliezen, ik zou blind kunnen worden.

Maar ik trok mijn ontwerp binnen de bloedlijn.

Jaren gaan voorbij, herinneringen worden gecombineerd.

Maar jullie zijn de enige reden waarom ik zelfs terug zou spoelen.

Bedankt voor de tak die je aan deze boom hebt laten groeien.

Je eerste ademhaling was niet gemakkelijk te vinden.

Dus je betekende de berg die je beklom,

Door een strijder te laten huilen en het klonk als de mijne.

Nu houdt iedereen het familiebord omhoog.

Ze vertellen me dat ik niet gekwalificeerd ben,

Om mijn stem te lenen aan zoiets moois.