Not Another Day - ATMOSPHERE

Caught the bus at 5:06

That’s in the AM for all you little trust fund kids

And it’s a forty-five minute trip

If she ain’t in by six, she’ll catch another pink slip

And that’s three and that means fired

The coffee thermos in the purse to help her keep wired

The day-care where she drops the baby off

Thank god it’s on the same block as the bus stop

By 5:30, she’s halfway there

And her back already hurts from the bus' plastic chair

Live to work to live to work to live

Gotta feed the kid and give it all she’s got to give

Plus she tryna catch a little overtime

If she stays till four she could be home by five

Shuts her eyes for the rest of the route

And keeps her headphones loud to drown everything out

But the same old song…

«Whoa… whoa, not another day!»

Not another day of the same old song

«Whoa… whoa, not another day!»

Not another day of the same old song

Seemed like nobody even knew his name, huh

If he disappeared would they even see the blank spot?

The only kids who might notice are the ones who

Push him up and down the hallways and in the lunchrooms

Sometimes he looks at his bruises and wants to come to school with

A gun like them kids on the news did

But nah man they don’t deserve to die

He’s the type that couldn’t even murder a fly

I guess you get used to the life

Maybe that’s why he refuses to cry

Takes it on the chin, takes it in stride

What doesn’t break you just makes you stronger right?

So he sits by himself on the school bus

Hoping that today he wouldn’t have to put his dupes up

But just like any other, here they come

To fuck with his comfort, can’t wait for summer

It’s the same old song…

C’mon, woke up at the taste of dawn

When the city’s bloodline starts to push it along

The generators on those public buses

Is enough to bust you out of any dream that you stuck in

I guess that’s the chance you taking

When you camp out in front of that transfer station

And this town got no answers to chase

That’s why he always sleeps near the transportation

Panhandle it, transient freedom

Transplant, he ain’t from this region

And when the wind starts to whisper its lips

He knows enough to pack it up and dip out before the winter hits

Childhood dreams washed down the gutter

Both parents gone, no sisters, no brothers

Weak memories, strong paranoia

While the same song repeats in his head

Over and over and over and over it goes…

Om 5:06 de bus gepakt

Dat is in de ochtend voor alle kleine trustfondskinderen

En het is een reis van vijfenveertig minuten

Als ze om zes uur nog niet binnen is, krijgt ze nog een roze slip

En dat is drie en dat betekent ontslagen

De koffiethermoskan in de tas om haar te helpen de draad vast te houden

De crèche waar ze de baby afzet

Godzijdank is het in hetzelfde blok als de bushalte

Om 5.30 uur is ze halverwege

En haar rug doet al pijn van de plastic stoel van de bus

Leef om te werken om te leven om te werken om te leven

Moet het kind voeden en alles geven wat ze te geven heeft

En ze probeert wat overuren te halen

Als ze tot vier uur blijft, kan ze om vijf uur thuis zijn

Sluit haar ogen voor de rest van de route

En houdt haar koptelefoon luid om alles te overstemmen

Maar hetzelfde oude liedje...

«Ho... ho, niet weer een dag!»

Niet nog een dag van hetzelfde oude liedje

«Ho... ho, niet weer een dag!»

Niet nog een dag van hetzelfde oude liedje

Het leek alsof niemand zijn naam wist, huh

Als hij zou verdwijnen, zouden ze dan zelfs de lege plek zien?

De enige kinderen die het misschien opmerken, zijn degenen die

Duw hem op en neer door de gangen en in de lunchrooms

Soms kijkt hij naar zijn blauwe plekken en wil hij mee naar school komen

Een pistool zoals die kinderen op het nieuws deden

Maar nee man, ze verdienen het niet om te sterven

Hij is het type dat niet eens een vlieg kan doden

Ik denk dat je aan het leven went

Misschien is dat de reden waarom hij weigert te huilen

Neemt het op de kin, neemt het op de voet

Wat je niet breekt, maakt je juist sterker, toch?

Dus hij zit alleen in de schoolbus

In de hoop dat hij vandaag zijn dupes niet hoeft op te biechten

Maar net als alle andere, hier komen ze

Om te neuken met zijn comfort, kan ik niet wachten op de zomer

Het is hetzelfde oude liedje...

Kom op, werd wakker bij de smaak van de dageraad

Wanneer de bloedlijn van de stad hem begint voort te stuwen

De generatoren op die openbare bussen

Is genoeg om je uit elke droom te halen waar je in vastzit?

Ik denk dat dat de kans is die je neemt

Als je voor dat overstapstation kampeert

En deze stad heeft geen antwoorden op de achtervolging

Daarom slaapt hij altijd in de buurt van het transport

Panhandle it, voorbijgaande vrijheid

Transplantatie, hij komt niet uit deze regio

En wanneer de wind zijn lippen begint te fluisteren

Hij weet genoeg om het in te pakken en eruit te duiken voordat de winter toeslaat

Kinderdromen spoelden door de goot

Beide ouders weg, geen zussen, geen broers

Zwakke herinneringen, sterke paranoia

Terwijl hetzelfde liedje zich herhaalt in zijn hoofd

Keer op keer en keer op keer gaat het…