Sommerfugl - Ataf

For evigt mærket en — del af hjertet

Vil altid føles hul

Du prøver gemme det, du vil glemme det

Ved at holde det skjult

Men jeg kan høre dig og forsøger bare

På at synge din blues, for

Du' en sommerfugl

Så spred dine vinger ud

Slaget rammer hendes kind, lammer hendes sind

For hun havde aldrig nogensinde troet, han ville slå hende igen

Nu hun paralyseret — ude af stand til at reagere

Hendes mands dominans gør hende tam og dresseret

Underkuet, følelsen brænder under huden

Sjælen skriger — hun er i åndeligt underskud

Knust samler hun skårene fra det krus

Han smadrede på vej ud af det her hus bygget på blues

Hun ser spørgsmålstegn i sin drengs øjne

Skal hun fortælle ham sandheden eller fylde ham med løgne

Hun gør det sidste, for det' klart det nemmeste

Overbevist om, at drengen nok ska' glemme det

Men forgæves — hendes ansigt er alt for hævet

Og det ikke første gang, hun er blevet tævet

Men hun lader som om, intet er hændt

For snart er klokken fem — så kommer han hjem igen

For evigt mærket — en del af hjertet

Vil altid føles hul

Du prøver gemme det, du vil glemme det

Ved at holde det skjult

Men jeg kan høre dig og forsøger bare

På at synge din blues, for

Du' en summerfugl

Så spred dine vinger ud

Jeg har forsøgt, men nogle ting kan ikk' forklares

De skal erfares, før de åbenbares

Man må gi' folk den tid, det ta’r

Før de er parate og åbne for alle de gode råd, man har

Desværre er hendes selvværd bedøvet

Hun ligger ned i støvet — er usikker ked og bedrøvet

Hun har vænnet sig til at være underdanig

Hans ord smælder, når han skælder, men hun smiler som sædvanlig

Ka'' gemme sit hjerte, men ikke de grå hår

Og dybe rynker, der bekræfter hendes sorg

Dette spejlbillede gør, at hun ikk' længere kan lyve

Hun må bryde skallen, bruge sine vinger, så hun ka' flyve

For evigt mærket — en del af hjertet

Vil altid føles hul

Du prøver gemme det, du vil glemme det

Ved at holde det skjult

Men jeg kan gøre dig og forsøger bare

På at synge din blues, for

Du' en sommerfugl

Så spred dine vinger ud

Og du må ikk' gi' op (du må ikk' gi' op)

Og du må ikk' sige stop (du må ikk' sige stop)

Så rejs dig blot (så rejs dig blot)

Det går jo nok (det går jo nok)

Og du må ikk' gi' op (du må ikk' gi' op)

Og du må ikk' sige stop (du må ikk' sige stop)

Så rejs dig blot, det går jo nok

Du ved jo godt, hvad der skal til

Hun går ikk' længere i blinde nu

Er en anden kvinde nu med gejsten og lysten til at vinde nu

Og hun stråler — der' ingen mand, der råber

Er ikk' længere begrænset, kan ikk' længere bremses

Står ikk' længere det samme sted — hun er kommet videre

Selvom mindet til tider stadig springer frem og bider

For hendes kamp har været stor — det har sat sine spor

Jeg hendes førstefødte, hun er min mor

For evigt mærket — en del af hjertet

Vil altid føles hul

Du prøver gemme det, du vil glemme det

Ved at holde det skjult

Men jeg kan gøre dig og forsøger bare

På at synge din blues, for

Du' en sommerfugl

Så spred dine vinger ud

Markeerde voor altijd een deel van het hart

Zal altijd hol voelen

Je probeert het op te slaan, je wilt het vergeten

Door het verborgen te houden

Maar ik kan je horen en ik probeer het gewoon

Over het zingen van je blues, voor

Je bent een vlinder

Sla dus je vleugels uit

De klap raakt haar wang, verlamt haar geest

Omdat ze nooit had gedacht dat hij haar nog een keer zou slaan

Nu is ze verlamd - niet in staat om te reageren

De dominantie van haar man maakt haar tam en gekleed

Ingetogen brandt het gevoel onder de huid

De ziel schreeuwt - ze heeft een geestelijk tekort

Verwoest verzamelt ze de scherven uit die mok

Hij baande zich een weg uit dit huis gebouwd op de blues

Ze ziet vraagtekens in de ogen van haar jongen

Moet ze hem de waarheid vertellen of hem vullen met leugens

Dat laatste doet ze, want dat is duidelijk het makkelijkst

Overtuigd dat de jongen het waarschijnlijk zal vergeten

Maar tevergeefs - haar gezicht is veel te opgezwollen

En het is niet de eerste keer dat ze wordt geslagen

Maar ze doet alsof er niets aan de hand is

Want straks is het vijf uur - dan komt hij weer thuis

Voor altijd gemarkeerd - een deel van het hart

Zal altijd hol voelen

Je probeert het op te slaan, je wilt het vergeten

Door het verborgen te houden

Maar ik kan je horen en ik probeer het gewoon

Over het zingen van je blues, voor

Je bent een zomervogel

Sla dus je vleugels uit

Ik heb het geprobeerd, maar sommige dingen zijn niet uit te leggen

Ze moeten worden ervaren voordat ze worden onthuld

Je moet mensen de tijd geven die ze nodig hebben

Voordat ze klaar zijn en openstaan ​​voor al het goede advies dat je hebt

Helaas is haar gevoel van eigenwaarde verdoofd

Ze ligt in het stof - is onzeker verdrietig en bedroefd

Ze is eraan gewend geraakt onderdanig te zijn

Zijn woorden zijn onduidelijk als hij scheldt, maar ze glimlacht zoals gewoonlijk

Ka'' verbergt zijn hart, maar niet de grijze haren

En diepe rimpels die haar verdriet bevestigen

Dit spiegelbeeld betekent dat ze niet meer kan liegen

Ze moet de schaal breken, haar vleugels gebruiken zodat ze kan vliegen

Voor altijd gemarkeerd - een deel van het hart

Zal altijd hol voelen

Je probeert het op te slaan, je wilt het vergeten

Door het verborgen te houden

Maar ik kan je helpen en het gewoon proberen

Over het zingen van je blues, voor

Je bent een vlinder

Sla dus je vleugels uit

En je moet niet opgeven (je mag niet opgeven)

En je kunt niet zeggen stop (je kunt niet zeggen stop)

Dus sta gewoon op (sta gewoon op)

Het is oke (het is oke)

En je moet niet opgeven (je mag niet opgeven)

En je kunt niet zeggen stop (je kunt niet zeggen stop)

Dus sta gewoon op, het is in orde

Je weet tenslotte wat ervoor nodig is

Ze loopt nu niet meer blindelings

Is nu een andere vrouw met de geest en het verlangen om nu te winnen

En ze straalt - er is geen man die schreeuwt

Als ikk' niet langer beperkt is, kan ikk' niet meer worden afgeremd

Niet langer op dezelfde plek staan ​​- ze is verder gegaan

Hoewel het geheugen er soms nog steeds uit springt en bijt

Omdat haar strijd groot was — het heeft zijn sporen nagelaten

Ik haar eerstgeborene, zij is mijn moeder

Voor altijd gemarkeerd - een deel van het hart

Zal altijd hol voelen

Je probeert het op te slaan, je wilt het vergeten

Door het verborgen te houden

Maar ik kan je helpen en het gewoon proberen

Over het zingen van je blues, voor

Je bent een vlinder

Sla dus je vleugels uit