Loreley - ASP

Hannelore nennt sich Loreley

Ihr Kleid ist hübsch, doch nicht der letzte Schrei

Mit Haaren bis zur Hüfte

Steht sie dort, verströmt die Düfte

Nicht zu edel, nicht zu billig, nie zu willig

In der Hotelbar ist sie wie zu Haus

Und meistens sieht sie schön und freundlich aus

Die zarten, feinen Züge

Strafen alle Mühsal Lüge

Sie hält alle Sorgen immer gut verborgen

Hannelore nennt sich Loreley

An mir schaut sie geflissentlich vorbei

Ich fall bei diesem Thema

Keineswegs ins Beuteschema

Soll ein Lächeln für dich strahlen, musst du zahlen

Betritt ein Kandidat für sie den Raum

Verschiebt sich nur ganz leicht der Kleidersaum

Denn so wartet die charmante

Und so schöne Unbekannte

Vielleicht kommt zu später Stunde noch ein Kunde

Leise, leise, Loreley!

Freu dich, du wurdest auserkoren!

Leise, leise, Loreley!

Du hast so wundervolles Haar!

Lass los, lass los, oh Loreley

Denn niemand bleibt hier ungeschoren!

Auch dein Schmerz ist bald vorbei, Loreley!

Es ist wahr

Hannelore nennt sich Loreley

Am Morgen sind die Beine schwer wie Blei

Einem Leitsatz folgt sie immer:

«Gehe niemals mit aufs Zimmer!»

Sie wahrt immer ihre Grenzen bei den Tänzen

Hannelore ist für Geld recht nett

Ein blonder Engel schwebt übers Parkett

Man sieht Männer Scheine zücken

Nur um sich mit ihr zu schmücken

Ihre Schönheit lässt sie eben überleben

Leise, leise, Loreley!

Freu dich, du wurdest auserkoren!

Leise, leise, Loreley!

Du hast so wundervolles Haar!

Lass los, lass los, oh Loreley

Denn niemand bleibt hier ungeschoren!

Auch dein Schmerz ist bald vorbei, Loreley!

Es ist wahr

In dieser Nacht kommt keiner mehr

Die Taschen bleiben heute leer

Und du bringst nichts nach Haus

Ich folge in der Dunkelheit

Dem viel zu dünnen Abendkleid

Du siehst verletzlich aus

Am liebsten kehrte ich nun um

Doch «ihre» Stimme ist nie stumm («Los tu es!»)

Es soll und wird gescheh’n

Du hörst die Schritte hinter dir

Läufst schneller, fast entkommst du mir

Du kannst mir nicht entgeh’n

Du drehst dich um, erkennst mich jetzt

Die Augen weiten sich entsetzt

Du fragst mich, was ich will

Ich reiße meine Faust empor

Herunter fährt das Eisenrohr

Und bald liegst du ganz still

Ich schleif dich ins Hotel zurück («Bring sie zu mir!»)

Es hat niemand bemerkt, zum Glück

Du bist so furchtbar leicht

Viel schwerer lastet meine Schuld

Doch wartet «sie» voll Ungeduld

Der Keller ist erreicht

Ich leg den schlaffen Körper ab

Astoria wird ihm zum Grab

Die Schatten kreisen ihn schon ein.

(«Endlich!»)

In meinem Kopf schrillt kreischend laut

Triumphgeheul, nun wird verdaut

Nun ist’s an mir zu schreien

Leise, leise, Loreley!

Freu dich, du wurdest auserkoren!

Leise, leise, Loreley!

Du hast so wundervolles Haar!

Lass los, lass los, oh Loreley

Denn niemand bleibt hier ungeschoren!

Auch dein Schmerz ist bald vorbei, Loreley!

Es ist wahr

Hannelore ohne Loreley

Karin kommt bald in die Schule, Klaus wird drei

Wer wird sich dazu durchringen

Ihren Kindern beizubringen

Dass sie niemals wieder heimkommt, nie mehr heimkommt?

Hannelore oder Loreley

Mit beiden ist es leider nun vorbei

Man wird sie auch nicht entdecken

Denn ich musste sie verstecken

In der Parthe fand man Kleider, sonst nichts, leider

Das Hotel ließ sie verschwinden

Nicht mal ich kann sie noch finden

Jeder muss vor allen Dingen Opfer bringen

Niemand wird mehr nach ihr fahnden

Keiner wird die Tat je ahnden

In der Bar tanzt nun «Marie» und nicht mehr sie

Hannelore noemt zichzelf Loreley

Haar jurk is mooi, maar niet alle rage

Met haar tot aan zijn middel

Als je daar staat, komen de geuren vrij

Niet te nobel, niet te goedkoop, nooit te gewillig

Ze is thuis in de hotelbar

En meestal ziet ze er aardig en vriendelijk uit

De delicate, fijne eigenschappen

Straf alle ontberingen met leugens

Ze houdt haar zorgen altijd goed verborgen

Hannelore noemt zichzelf Loreley

Ze kijkt opzettelijk langs me heen

Ik val op dit onderwerp

Niet in het buitschema

Als je een glimlach voor je wilt laten stralen, moet je betalen

Een kandidaat voor haar komt de kamer binnen

De zoom van de jurk verschuift maar heel weinig

Want zo is de charmante

En zulke mooie vreemden

Misschien komt er later een klant

Rustig, rustig, Lorelei!

Verheug je, je bent gekozen!

Rustig, rustig, Lorelei!

Je hebt zo'n prachtig haar!

Laat los, laat los, oh Loreley

Want niemand blijft hier ongedeerd!

Jouw pijn zal ook snel voorbij zijn, Loreley!

Het is waar

Hannelore noemt zichzelf Loreley

In de ochtend zijn je benen zwaar als lood

Ze volgt altijd één leidend principe:

"Ga nooit met mij de kamer in!"

Ze respecteert altijd haar grenzen in de dansen

Hannelore is best aardig voor geld

Een blonde engel zweeft over de vloer

Je kunt mannen zien die rekeningen trekken

Gewoon om jezelf met haar te versieren

Haar schoonheid stelt haar in staat om te overleven

Rustig, rustig, Lorelei!

Verheug je, je bent gekozen!

Rustig, rustig, Lorelei!

Je hebt zo'n prachtig haar!

Laat los, laat los, oh Loreley

Want niemand blijft hier ongedeerd!

Jouw pijn zal ook snel voorbij zijn, Loreley!

Het is waar

Die nacht komt er niemand meer

De zakken blijven vandaag leeg

En je brengt niets mee naar huis

Ik volg in het donker

De veel te dunne avondjurk

Je ziet er kwetsbaar uit

Ik draaide me nu liever om

Maar "haar" stem is nooit stil ("Los do it!")

Het moet en zal gebeuren

Je hoort voetstappen achter je

Ren sneller, je ontsnapt me bijna

Je kunt niet aan me ontsnappen

Je draait je om, herken me nu

De ogen worden groot van afschuw

Je vraagt ​​me wat ik wil

ik steek mijn vuist op

De ijzeren pijp gaat naar beneden

En al snel lig je heel stil

Ik sleep je terug naar het hotel ("Breng haar naar me toe!")

Gelukkig heeft niemand het opgemerkt

Je bent zo ontzettend licht

Mijn schuldgevoel weegt veel zwaarder

Maar "zij" wacht ongeduldig

De kelder is bereikt

Ik leg het slappe lichaam neer

Astoria wordt zijn graf

De schaduwen omringen hem al.

("Tenslotte!")

In mijn hoofd schreeuwt het luid

Gehuil van triomf, nu is het tijd om te verteren

Nu is het mijn beurt om te schreeuwen

Rustig, rustig, Lorelei!

Verheug je, je bent gekozen!

Rustig, rustig, Lorelei!

Je hebt zo'n prachtig haar!

Laat los, laat los, oh Loreley

Want niemand blijft hier ongedeerd!

Jouw pijn zal ook snel voorbij zijn, Loreley!

Het is waar

Hannelore zonder Loreley

Karin gaat binnenkort naar school, Klaus wordt drie

Wie zal een beslissing nemen?

om je kinderen te leren

Dat ze nooit meer thuiskomt, nooit meer thuiskomt?

Hannelore of Loreley

Voor beiden is het nu helaas voorbij

Die vind je ook niet

Omdat ik ze moest verbergen

In de Parthe vond men kleren, verder niets helaas

Het hotel heeft ze laten verdwijnen?

Zelfs ik kan haar niet meer vinden

Bovenal moet iedereen offers brengen

Niemand zal meer naar haar zoeken

Niemand zal ooit de misdaad straffen

"Marie" danst nu in de bar en niet langer zij