Elf und Einer - ASP

Elf und Einer sollen es sein von Alters her

Keiner darf zu wenig sein und keiner mehr

Elf und Einer und der Meister obendrein

Üben nachts die schwarze Kunst im Kerzenschein

Elf und Einer, es wird keiner gern entbehrt

Elf und Einer und der Meister, der sie lehrt

Elf und Einer hören zu und er liest vor

Mit Gekrächze wiederholt der Rabenchor

Elf und Einer, pass gut auf und hör gut zu

Elf sind Raben und der Eine, das bist du

Nur Geduld, mein Freund, es dauert nicht mehr lange

Und der Meister ruft: Husch, auf die Stange!

In den Nächten Rabenfedern schwarz wie Kohle

An den Tagen weiß von Mehl, wie frischer Schnee

Und jedes Jahr kommt der Gevatter einen holen

Ja, jedes Jahr muss von den Freunden einer gehen

Der Meister braucht ein neues Leben

Und einer von uns muss es geben

Und das Mühlenrad wird langsam und bleibt stehen

Elf und Einer, ja so war es immer schon

So wird’s bleiben, so verlangt’s die Tradition

Elf und Einer tragen bald das schwarze Mal

Elf und Einer und der Meister ist die Zahl

Elf und Einer warten schon im Kerzenrauch

Vor dem Schädel und dem Buch, so ist es Brauch

Angekettet liegt es auf dem kalten Stein

Elf und einmal schlägt die Uhr, so muss es sein

Elf und einer ohne Flügel sind bereit

Doch im Nu wächst nun auch dir ein Federkleid

Schaust an dir herab und dir wird Angst und Bange

Als der Meister ruft: Husch, auf die Stange!

Elf und Einer und auch du bist nun dabei

Lauschst in tiefer Nacht der schwarzen Litanei

Elf und einer und nun ist es bald vollbracht

Elf und Einer wissen bald wie man es macht

Wie man Wunden einfach zum versiegen bringt

Wie man in den Geist von einem andrem dringt

Wie man Wetter macht und wie die Zeit anhält

Wer die schwarzen Künste kennt, regiert die Welt

Elf und Einer, sie verändern die Gestalt

Einerlei was es auch sei, es ist schon bald

Ob als Pferd, als Hahn, als Ochse oder Schlange

Bis der Meister ruft: Husch, auf die Stange!

Elf und Einer und noch Einer sind zu viel

Spricht der Meister: Elf und Einer ist das Ziel

Immer trifft es einen, der fällt durch das Sieb

Wer zu viel ist stirbt, denn 12 ist mein Prinzip

Het zal elf en één zijn uit vervlogen tijden

Niemand mag te klein zijn en niemand meer

Elf en één en de meester om op te starten

Oefen de zwarte kunst 's nachts bij kaarslicht

Elf en één, niemand zit graag zonder

Elf en Een en de Meester die hen onderwijst

Elf en één luisteren en hij leest

Met gekwaak herhaalt het ravenkoor

Elf en Een, let goed op en luister goed

Elf zijn raven en die ene ben jij

Heb geduld mijn vriend, het zal niet lang meer duren nu

En de meester roept: Stil, op de paal!

In de nachten ravenveren zwart als kool

In de dagen wit van bloem, als verse sneeuw

En elk jaar komt de peetvader er één halen

Ja, elk jaar moet een van de vrienden gaan

De meester heeft een nieuw leven nodig

En een van ons moet het geven

En het molenrad vertraagt ​​en stopt

Elf en één, ja, zo is het altijd geweest

Zo blijft het, zo eist de traditie het

Elf en Een zullen binnenkort de zwarte vlek dragen

Elf en één en de meester is het nummer

Elf en één staan ​​al te wachten in de kaarsrook

Voor de schedel en het boek, dat is de gewoonte

Het ligt geketend op de koude steen

Elf en de klok slaat een keer, zo moet het zijn

Elf en één zonder vleugels zijn klaar

Maar binnen de kortste keren groeit er ook voor jou een verenkleed

Kijk naar jezelf en je zult bang en angstig zijn

Als de meester roept: Stil, op de paal!

Elf en één en jij hoort er ook bij

In de diepe nacht luister je naar de zwarte litanie

Elf en één en nu is het bijna klaar

Elf en één zullen snel weten hoe het moet

Hoe wonden gemakkelijk opdrogen

Hoe de geest van een ander binnen te dringen?

Hoe het weer te maken en hoe de tijd stopt

Hij die de zwarte kunst kent, regeert de wereld

Elf en één, ze veranderen van vorm

Wat het ook is, het komt eraan

Of het nu een paard, een haan, een os of een slang is

Tot de meester roept: Stil, op de bar!

Elf en één en nog één is te veel

Zegt de meester: Elf en één is het doel

Het raakt altijd iemand die door de zeef valt

Wie teveel is sterft, want 12 is mijn principe