Wasted Words - As I Lay Dying

There are days when sorrow seems never-ending

Like the countless roads upon which I’ve driven

The price of attachment in pursuit of dreams

That I so often can’t seem to remember

Yet there are days when beauty cannot be contained

It even crawls out from under ordinary things

A foreigner, no place to go

Holding on, making the most

Of what little time I have

All the wasted words I said

In all the cities that I left

The last act of our precious play

Must not close with regret

I will not leave wishing I had done things differently

The moments I treasure are seldom the ones

That I planned for

And if I knew where pain hid I might still let it go

So when the audience has run toward the latest drift

It will be my time to face the life that I have set

A foreigner in my own home

Holding on, no place to go

All the wasted words I said

In all the cities that I left

The last act of our precious play

Must not close with regret (regret)

All the wasted words

Some days the line between peace

And pain seems more like blur

But I know with certainty

I can’t leave wishing, I cannot leave

I can’t leave wishing I’d done things differently

Er zijn dagen dat verdriet oneindig lijkt

Zoals de talloze wegen waarop ik heb gereden

De prijs van gehechtheid in het nastreven van dromen

Dat ik me zo vaak niet kan herinneren

Toch zijn er dagen dat schoonheid niet kan worden beperkt

Het kruipt zelfs onder gewone dingen vandaan

Een buitenlander, geen plek om naartoe te gaan

Volhouden, er het beste van maken

Van de weinige tijd die ik heb

Alle verspilde woorden die ik zei

In alle steden die ik heb verlaten

De laatste act van ons kostbare toneelstuk

Mag niet met spijt sluiten

Ik ga niet weg met de wens dat ik de dingen anders had gedaan

De momenten die ik koester zijn zelden de momenten

Dat ik van plan was voor

En als ik wist waar pijn verborgen was, zou ik het misschien nog steeds laten gaan

Dus wanneer het publiek naar de nieuwste drift is gerend

Het zal mijn tijd zijn om het leven onder ogen te zien dat ik heb ingesteld

Een buitenlander in mijn eigen huis

Vasthouden, geen plaats om naartoe te gaan

Alle verspilde woorden die ik zei

In alle steden die ik heb verlaten

De laatste act van ons kostbare toneelstuk

Mag niet sluiten met spijt (spijt)

Alle verspilde woorden

Sommige dagen de grens tussen vrede

En pijn lijkt meer op wazigheid

Maar ik weet het met zekerheid

Ik kan niet wensen, ik kan niet weggaan

Ik kan niet weggaan met de wens dat ik de dingen anders had gedaan