Пусть будет так - Ария

Всё, что с нами было стало прошлым сном,

Где горы нас манили, пронзая небосклон.

Мир открыл объятья и светилась даль,

К вершинам нас, как братьев, вела одна мечта.

Шли, ломая вертикали,

Стиснув зубы, за мечту дрались и не сдались.

Ты нашёл другие дали

И вершину на краю Земли.

Пусть будет так - не друг, не враг,

Как множество других, идущих мимо!

Пути сошлись и разошлись,

Другим оставим новые вершины;

А время нас развеет, словно пыль.

Дверь открыта ветру, ключ отброшен прочь,

И гостьей неприметной в твой дом заходит ночь.

Ты в ночных виденьях ищешь призрак дня,

Где всех нас к восхожденью звала одна мечта.

Цель останется мечтою,

Ни один из нас не победит той высоты.

Над вершиной, над землею

Быть могли бы только я и ты.

Пусть будет так - не друг, не враг,

Как множество других, идущих мимо!

Пути сошлись и разошлись,

Другим оставим новые вершины;

А время нас развеет, словно пыль.

Пусть будет так - не друг, не враг,

Как множество других, идущих мимо!

Пути сошлись и разошлись,

Другим оставим новые вершины;

А время нас развеет, словно…

А время нас развеет, словно…

А время нас развеет, словно пыль.

Alles wat ons overkwam, werd een droom uit het verleden,

Waar de bergen ons wenken, de lucht doordringend.

De wereld opende zijn armen en de verte scheen,

Naar de hoogten van ons, als broeders, leidde één droom.

We liepen, braken de verticale lijn,

Ze knarsten met hun tanden, vochten voor een droom en gaven niet op.

Je hebt andere gevonden

En een piek aan de rand van de aarde.

Laat het zo zijn - geen vriend, geen vijand,

Zoals zovelen die voorbij lopen!

De paden kwamen samen en scheidden

Laten we nieuwe pieken aan anderen overlaten;

En de tijd zal ons verstrooien als stof.

De deur staat open voor de wind, de sleutel wordt weggegooid,

En de nacht komt je huis binnen als een onopvallende gast.

Je zoekt de geest van de dag in nachtvisioenen,

Waar een droom ons allemaal riep om te klimmen.

Het doel blijft een droom

Niemand van ons zal die hoogte overwinnen.

Boven de top, boven de grond

Het kan alleen ik en jij zijn.

Laat het zo zijn - geen vriend, geen vijand,

Zoals zovelen die voorbij lopen!

De paden kwamen samen en scheidden

Laten we nieuwe pieken aan anderen overlaten;

En de tijd zal ons verstrooien als stof.

Laat het zo zijn - geen vriend, geen vijand,

Zoals zovelen die voorbij lopen!

De paden kwamen samen en scheidden

Laten we nieuwe pieken aan anderen overlaten;

En de tijd zal ons verstrooien, alsof...

En de tijd zal ons verstrooien, alsof...

En de tijd zal ons verstrooien als stof.