Город - Ария

Ножевые раненья от холодных огней,

Открывает ночь театр кукол и зверей.

Перепутаны роли, маски в лица вросли,

Прячется душа от заката до зари.

Смесь Христа и Аллаха, Будды и Сатаны,

Праздник напоказ, но в предчувствии беды.

Чужеземные пляски, пир во время чумы -

Город сам себя пожирает изнутри.

На семи холмах, на семи ветрах,

Город слеп и пьян в звездах и крестах,

Как чужую плоть отторгает меня!

Город мой дымкою грез растает в утренних лучах.

Навсегда я тебя забываю, как и ты меня.

Город мой облаком стал прозрачным, пахнущим грозой.

Как мираж медленно уплывает прочь несбывшейся мечтой.

Не спасешь, не отнимешь, не дождешься с войны,

Ты каприз царей, ты разбитые мечты.

Я почти иностранец для родных площадей,

Незаметно вдруг стал не нужен я тебе.

То ли дом родной, то ли вечный фронт,

Назовешь рекой не отыщешь брод,

Как чужую плоть отторгает меня!

Город мой дымкою грез растает в утренних лучах.

Навсегда я тебя забываю, как и ты меня.

Город мой облаком стал прозрачным, пахнущим грозой.

Как мираж медленно уплывает прочь несбывшейся мечтой.

Город мой дымкою грез растает в утренних лучах.

Навсегда я тебя забываю, как и ты меня.

Город мой облаком стал прозрачным, пахнущим грозой.

Как мираж медленно уплывает прочь несбывшейся мечтой.

Meswonden door koude vuren

Het theater van poppen en dieren gaat 's avonds open.

De rollen zijn verwisseld, de maskers zijn uitgegroeid tot gezichten,

De ziel verbergt zich van de schemering tot de dageraad.

Een mengeling van Christus en Allah, Boeddha en Satan,

Een feestdag voor de show, maar in afwachting van problemen.

Buitenlandse dansen, een feest tijdens de pest -

De stad eet zichzelf op van binnenuit.

Op zeven heuvels, op zeven winden,

De stad is blind en dronken van sterren en kruisen

Hoe vreemd vlees mij verwerpt!

Mijn stad met een waas van dromen zal smelten in de ochtendstralen.

Voor altijd vergeet ik je, net als jij ik.

Mijn stad werd een transparante wolk, ruikend naar onweer.

Zoals een luchtspiegeling langzaam wegdrijft als een onvervulde droom.

Je zult niet redden, je zult niet wegnemen, je zult niet wachten op de oorlog,

Je bent de gril van koningen, je bent gebroken dromen.

Ik ben bijna een buitenlander voor inheemse pleinen,

Onmerkbaar werd ik plotseling niet meer nodig door jou.

Ofwel een inheems huis, of een eeuwig front,

Noem het een rivier, je zult geen doorwaadbare plaats vinden,

Hoe vreemd vlees mij verwerpt!

Mijn stad met een waas van dromen zal smelten in de ochtendstralen.

Voor altijd vergeet ik je, net als jij ik.

Mijn stad werd een transparante wolk, ruikend naar onweer.

Zoals een luchtspiegeling langzaam wegdrijft als een onvervulde droom.

Mijn stad met een waas van dromen zal smelten in de ochtendstralen.

Voor altijd vergeet ik je, net als jij ik.

Mijn stad werd een transparante wolk, ruikend naar onweer.

Zoals een luchtspiegeling langzaam wegdrijft als een onvervulde droom.