Одиночество - Анжелика Варум

Когда мои наивные стихи

Из уст в уста пойдут гулять по свету,

А после — тихо, мирно канут в лету,

Как кану я и все мои грехи.

Когда моя мятежная душа, —

Душа неисправимого поэта

Однажды будет призвана к ответу,

И также канет в лету не спеша.

Из всей высокомерной чепухи

По правилам банального сюжета

Ты нанесешь последние штрихи, —

Немаловажные штрихи к портрету.

Прикрывая годы парадностью

Под девизом «Быть и стремится!»,

Как-то между горем и радостью

Перекачевала граница.

Мир со всей своей беспощадностью

В пыль стирает судьбы и лица.

С этой неприкрытой наглядностью

Мне придется также смирится.

Поднаторели в рифмах безыскусных,

Берем печаль за форму бытия,

Играем без смятения на чувствах

Друг друга, как по нотам, — ты и я.

Играем, получая наслаждение,

Масштаб по-русски: должен быть в беде,

И собирая слезы умиления,

Несем их бережно к большой воде.

И складывая горести в букетик,

К своей навек несбывшейся мечты,

Не признаемся ни за что на свете,

Что этим счастливы мы оба, — я и ты.

Наши годы летят, как птицы,

Вынимая из нас настоящее,

Перелистывая страницы

С предыдущего на предстоящее.

Эти птицы парят над безднами.

Ждут, когда с ними память расправится.

Демонстрируя много полезного,

Чем воспользоваться не представится.

Toen mijn naïeve gedichten

Van mond tot mond gaan ze de wereld rond,

En daarna - rustig, vredig wegzinken in de vergetelheid,

Hoe kan ik en al mijn zonden.

Toen mijn opstandige ziel,

Ziel van een onverbeterlijke dichter

Op een dag zal ter verantwoording worden geroepen,

En ook langzaam wegzinken in de vergetelheid.

Van alle arrogante onzin

Volgens de regels van een banaal complot

Je legt de laatste hand, -

Belangrijke details aan het portret.

De jaren bestrijken met pracht

Onder het motto "zijn en streven!",

Ergens tussen verdriet en vreugde

De grens overgestoken.

De wereld met al zijn meedogenloosheid

Het wist het lot en de gezichten tot stof.

Met deze onverholen zichtbaarheid

Ik zal ook moeten kalmeren.

We zijn bedreven in ongekunstelde rijmpjes,

We nemen verdriet als een vorm van zijn,

We spelen zonder verwarring over gevoelens

Elkaar, als door notities, jij en ik.

Wij spelen en genieten

Schaal in het Russisch: moet in de problemen zitten,

En tranen van tederheid verzamelend,

We dragen ze voorzichtig naar het grote water.

En verdriet vouwen tot een boeket,

Naar je voor altijd onvervulde droom,

We bekennen niets ter wereld,

Dat we hier allebei blij mee zijn - ik en jij.

Onze jaren vliegen als vogels

Het echte uit ons halen

De pagina's omslaan

Van het vorige naar het volgende.

Deze vogels zweven boven de afgrond.

Ze wachten op de herinnering om met hen om te gaan.

Veel nuttigs laten zien

Wat te gebruiken wordt niet gepresenteerd.