Летние огни - Анжелика Варум

Летних огней, поздних купаний, ветров ночных дискотек

Нет их навек этих дней с нами, солнечных дней тех бег.

В памяти нить потянуть и кажется можно вернуть,

Уплывающий вдаль пароход, что катал нас в тот год.

Веется море в лиловых телах, ласково веет прибой,

Мы на волнах пока еще разные, разные между собой.

Лица и имена дарит вечер нам,

Когда сквозь шевелюру деревьев глядит луна.

Я помню длинные тени

Ароматных как кофе аллей,

Как мы куда-то летели

Растворяясь в листве тополей.

Как из-под ног убегала вода,

Как мы бежали куда-то вдаль.

Я помню длинные тени

Ароматных как кофе аллей.

Как далека лента дороги, горные города,

Быстрые реки, крутые пороги,

Мы снова вернемся туда.

Алый закат за плечами задержит прощальный взгляд,

Он как никто понимает, что дольше нельзя.

Я помню длинные тени

Ароматных как кофе аллей,

Как мы куда-то летели

Растворяясь в листве тополей.

Как из-под ног убегала вода,

Как мы бежали куда-то вдаль.

Как это было давно, но я помню мелодию флейты,

Что лилась в ту ночь по усталому сонному морю.

Алый закат за плечами задержит прощальный взгляд,

Он как никто понимает, что дольше нельзя.

Я помню длинные тени

Ароматных как кофе аллей,

Как мы куда-то летели

Растворяясь в листве тополей.

Как из-под ног убегала вода,

Как мы бежали куда-то вдаль.

Я помню длинные тени

Ароматных как кофе аллей.

Я помню длинные тени аллей.

Я помню длинные тени.

Ароматных как кофе аллей.

Zomerverlichting, late baden, wind van nachtdisco's

Ze zijn tegenwoordig voor altijd weg bij ons, zonnige dagen van degenen die rennen.

In het geheugen, trek aan de draad en het lijkt erop dat je hem kunt teruggeven,

De stoomboot zeilde weg in de verte die ons dat jaar bracht.

De zee waait in paarse lichamen, de branding waait zachtjes,

We zijn nog steeds verschillend op de golven, verschillend van elkaar.

De avond geeft ons gezichten en namen,

Als de maan door de haren van de bomen kijkt.

Ik herinner me lange schaduwen

Steegjes geurig als koffie,

Hoe zijn we ergens heen gevlogen?

Oplossen in het gebladerte van populieren.

Als water dat onder je voeten vandaan komt

Terwijl we ergens ver weg renden.

Ik herinner me lange schaduwen

Steegjes geurig als koffie.

Hoe ver is het lint van de weg, de bergsteden,

Snelle rivieren, steile stroomversnellingen,

We zullen er weer terugkeren.

De scharlakenrode zonsondergang achter je schouders zal je afscheidsblik vertragen,

Hij begrijpt als geen ander dat het niet langer kan.

Ik herinner me lange schaduwen

Steegjes geurig als koffie,

Hoe zijn we ergens heen gevlogen?

Oplossen in het gebladerte van populieren.

Als water dat onder je voeten vandaan komt

Terwijl we ergens ver weg renden.

Hoe het lang geleden was, maar ik herinner me de melodie van de fluit,

Dat stroomde die nacht over de vermoeide slaperige zee.

De scharlakenrode zonsondergang achter je schouders zal je afscheidsblik vertragen,

Hij begrijpt als geen ander dat het niet langer kan.

Ik herinner me lange schaduwen

Steegjes geurig als koffie,

Hoe zijn we ergens heen gevlogen?

Oplossen in het gebladerte van populieren.

Als water dat onder je voeten vandaan komt

Terwijl we ergens ver weg renden.

Ik herinner me lange schaduwen

Steegjes geurig als koffie.

Ik herinner me de lange schaduwen van de steegjes.

Ik herinner me lange schaduwen.

Steegjes geurig als koffie.