Her Orphaned Throne - Antichrisis

Destiny turned the page to another side in my book of life:

«He who once was artless like a child had

to face the blackest night!»

While I was unaware, _She_ must have

silently faded away:

«Whereas his shadow walks The Earh in restless search for _The_Queen!»

As the cold begins to bite, in _Nightmare's_

_realm_ I lie awake:

«Fading voices calling back the years into

time’s deadly embrace!»

Behind these delusive hills where gales

ensnare a paralyzed sun:

«In sombre distress he’s entering the hall

just to find _Her_Orphaned_Throne!»

Broken and desperate before _Her_

_Orphaned_Throne_

Holding a dying sparraw in his hands

His eyes full of tears had seen the wasted land

Will _She_ ever come again?

Ever come again?

Suam sanclam ad sedern liceat me vobis sequi

Si sanum me facere volueritis

Suam sancta ad sedem, ad marin

Si enim hoc loco versatus sim, periturus est

Suam sanctam ad sedem liceat me vobis sequi

Num hoc solo loco me _Dea_ expectat

Passion turned out to be a slip of the pen

amongst the lines of fate:

«All that was left in the end: Forgotten

echoes in a dream!»

For only a fool’s solemnity might ignite

the driftwood of my heart:

«Still _My_Life_ shines on every move you make:

Just call _My_Name_ and I’ll be there!»

So cranky and blind I did not see, rashness

made me lose my own way:

«Fragments of glass cutting through his veins:

I shall save him from this pain!»

Destiny turned the page to the final

chapter in my book of life:

«Awake see him lie in _Marah's_warm_embrace_

— I'm returning on _My_Throne_!»

Broken and desperate…

Het lot sloeg de pagina om naar een andere kant in mijn levensboek:

«Hij die eens zo ongekunsteld was als een kind had»

om de zwartste nacht het hoofd te bieden!»

Hoewel ik niet op de hoogte was, moet _She_ hebben

stilletjes weggevaagd:

«Terwijl zijn schaduw The Earh bewandelt in een rusteloze zoektocht naar _The_Queen!»

Als de kou begint te bijten, in _Nightmare's_

_realm_ Ik lig wakker:

«Vervagende stemmen die de jaren terugbellen»

dodelijke omhelzing van de tijd!»

Achter deze bedrieglijke heuvels waar stormen

een verlamde zon verstrikken:

«In sombere nood komt hij de hal binnen»

gewoon om _Her_Orphaned_Throne te vinden!»

Gebroken en wanhopig voor _Her_

_Orphaned_Throne_

Met een stervende mus in zijn handen

Zijn ogen vol tranen hadden het verwoeste land gezien

Zal _She_ ooit weer komen?

Kom je ooit nog?

Suam sanclam ad sedern liceat me vobis sequi

Si sanum me facere voleritis

Suam sancta ad sedem, ad marin

Si enim hoc loco versatus sim, periturus est

Suam sanctam ad sedem liceat me vobis sequi

Num hoc solo loco me _Dea_ expectat

Passie bleek een slip van de pen

tussen de lijnen van het lot:

«Alles wat er uiteindelijk overbleef: Vergeten

echo's in een droom!»

Want alleen de plechtigheid van een dwaas kan ontbranden

het drijfhout van mijn hart:

«Still _My_Life_ schittert bij elke beweging die je maakt:

Bel gewoon _My_Name_ en ik zal er zijn!»

Zo chagrijnig en blind dat ik niet zag, onbezonnenheid

maakte me de weg kwijt:

«Fragmenten van glas die door zijn aderen snijden:

Ik zal hem van deze pijn redden!»

Destiny sloeg de pagina om naar de finale

hoofdstuk in mijn boek des levens:

«Wakker, zie hem liggen in _Marah's_warme_omhelzing_

— Ik kom terug op _My_Throne_!»

Gebroken en wanhopig...