Baleias Bailando - Antichrisis

By the ocean I sat down one day

Saw my life the other way

All those trials to no avail

Broken dreams was all I bloody gained

Remember well when I was a child

They promises turned into lies

Leaving us a world dimise!

Hold me in your arms

Drown me in sweet moisture

Lascivious fiery breath covering overflow

Your fangs softly penetrate

The pleasure and the pain

Dissolving I discern:

I’m alive!

I asked for love, got a golden cage

Plastic emotions in a plastic age

The pain I felt they told me wasn’t real

«The Earth!», I cried: My last appeal!

Now it’s my turn to realize

To change the road, to change the side

The past has gone, may it rest in peace

A new dawn fades as She sows the seed

Hold me in your arms…

A midnight’s dream disclosure

Saw momentous desire

My life layed in your hands

My confidence…

The background of reality

Just one step away

Am I to cross the frontier?

Am I to dare?

In dreams I died a thousand times

But then one dream: A golden shrine

Her whispered words did soothe my grief

What a candour in this world of thieves

I hear the call of the roaring sea

Still a fire’s burning inside of me

The wind shall take me to another shore

The Earth I am, for evermore!

Way down, carry me down to the ocean of love!

Alone again I stand

Amongst the debris of a dream

Having to face once more

The madness of love

But I know tha the Goddess

Will hear my yearning call

And her enchanting song

Will make my heart dance

Bij de oceaan ging ik op een dag zitten

Zag mijn leven op de andere manier

Al die proeven tevergeefs

Gebroken dromen was alles wat ik verdomd kreeg

Weet je nog goed toen ik een kind was

Ze beloften veranderd in leugens

Laat ons een wereldverduistering achter!

Hou me in je armen

Verdrink me in zoet vocht

Wulpse vurige adem die overloop bedekt

Je hoektanden penetreren zachtjes

Het plezier en de pijn

Oplossen vind ik:

Ik ben in leven!

Ik vroeg om liefde, kreeg een gouden kooi

Plastic emoties in een plastic tijdperk

De pijn die ik voelde, zeiden ze, was niet echt

«De aarde!», riep ik: Mijn laatste oproep!

Nu is het mijn beurt om te beseffen

Om de weg te veranderen, om de kant te veranderen

Het verleden is voorbij, moge het rusten in vrede

Een nieuwe dageraad vervaagt terwijl ze het zaad zaait

Hou me in je armen…

Een droomonthulling van middernacht

Zag een gedenkwaardig verlangen

Mijn leven lag in jouw handen

Mijn vertrouwen…

De achtergrond van de realiteit

Slechts een stap verwijderd

Moet ik de grens over?

Durf ik het aan?

In dromen stierf ik duizend keer

Maar dan één droom: een gouden heiligdom

Haar gefluisterde woorden kalmeerden mijn verdriet

Wat een openhartigheid in deze wereld van dieven

Ik hoor de roep van de brullende zee

Er brandt nog steeds een vuur in mij

De wind zal me naar een andere kust brengen

De aarde die ik ben, voor altijd!

Helemaal naar beneden, draag me naar de oceaan van liefde!

Ik sta weer alleen

Tussen het puin van een droom

Nog een keer onder ogen moeten zien

De waanzin van liefde

Maar ik weet dat de Godin

Zal mijn verlangen horen

En haar betoverende lied

Zal mijn hart laten dansen