Bleak House - Anthony Phillips

Say no word

She watched as she waited

By the iron gate

Veiled in black brocade

Tom was all-alone

She spoke soft but breathless

He took the half-a-crown

And thought how strange

Long ago, she knew a man

Who sailed the seas

And gave her a daughter

Through the vanished years

Fate bestowed a lady’s seat

She honoured it with grace

Hid the part and with it me

Now, she is everything to me

Though I was denied her tenderness

Years spent in gloom

I cried in my room

I believed I’d been quite deserted

But now that I find, she gave everything to me

Until it became quite impossible

Scorn upon scandal

Helpless to handle

She’s bitterly breaking now

Why is my dream disturbed?

Cold cut the wind

We pitched as we tossed

From cobblestone to track

Along the old canal

Fierce came the frost

The stone changed to pasture

Could anyone survive?

Has anybody seen?

Long ago a fox found out

The laid the captain dead at his masthead

Searching everywhere, questioning the wind and trees

I beat the empty air, knowing it has seen her face

Now, I’d give everything to know

Why my flesh and blood must suffer so

Turning and tossing

From river to crossing

Causing great confusion

If she only knew, she was everything to me

Alone now, somewhere, she’s imploring me

Oh, please forgive me

I’ve been so thoughtless

She’s bitterly breaking now

For, she is everything to me

Though I was denied her tenderness

Years spent in gloom

I cried in my room

I believed I’d been quite deserted

But now that I find, she gave everything to me

Until it became quite impossible

Scorn upon scandal

Helpless to handle

I pray that we’re not to late…

Bleak rose the towers

The rain lashed the horses

We found the gate ajar

Her cloak lay in a heap

The captain’s furled his sails

It comes as no surprise

She’s no longer here

Zeg geen woord

Ze keek toe terwijl ze wachtte

Bij de ijzeren poort

Gesluierd in zwart brokaat

Tom was helemaal alleen

Ze sprak zacht maar ademloos

Hij nam de halve kroon

En dacht hoe vreemd

Lang geleden kende ze een man

Wie heeft de zeeën bevaren?

En gaf haar een dochter

Door de verdwenen jaren

Het lot schonk een damesstoel

Ze eerde het met gratie

Verborg het deel en daarmee mij

Nu is ze alles voor me

Hoewel haar tederheid mij werd ontzegd

Jaren in somberheid doorgebracht

Ik heb gehuild in mijn kamer

Ik geloofde dat ik behoorlijk verlaten was geweest

Maar nu ik het vind, heeft ze me alles gegeven

Tot het helemaal onmogelijk werd

Minachting op schandaal

Hulpeloos te hanteren

Ze breekt nu bitter

Waarom is mijn droom verstoord?

Koud snijd de wind

We gooiden zoals we gooiden

Van kasseien tot baan

Langs de oude gracht

Felle kwam de vorst

De steen veranderde in weiland

Zou iemand het kunnen overleven?

Heeft iemand gezien?

Lang geleden kwam een ​​vos erachter

De kapitein legde de kapitein dood aan zijn masttop

Overal zoeken, de wind en bomen in vraag stellen

Ik sloeg de lege lucht, wetende dat het haar gezicht heeft gezien

Nu zou ik alles geven om te weten

Waarom mijn vlees en bloed zo moeten lijden

Draaien en gooien

Van rivier tot oversteek

Grote verwarring veroorzakend

Als ze het maar wist, was ze alles voor me

Alleen nu, ergens, smeekt ze me

Oh, vergeef me alsjeblieft

Ik ben zo onnadenkend geweest

Ze breekt nu bitter

Want ze is alles voor mij

Hoewel haar tederheid mij werd ontzegd

Jaren in somberheid doorgebracht

Ik heb gehuild in mijn kamer

Ik geloofde dat ik behoorlijk verlaten was geweest

Maar nu ik het vind, heeft ze me alles gegeven

Tot het helemaal onmogelijk werd

Minachting op schandaal

Hulpeloos te hanteren

Ik bid dat we niet te laat zijn...

Somber rezen de torens

De regen geselde de paarden

We vonden de poort op een kier

Haar mantel lag op een hoop

De kapitein heeft zijn zeilen opgerold

Het komt niet als een verrassing

Ze is er niet meer