Lucy: An Illusion - Anthony Phillips

Now, now as the sun climbs the hills,

Softly she skips on the sand,

Daughter of the breeze

Free, like the swifts of the sky, I see her,

Dim, through the panes of my tears, I see her,

Then she is here, mine, always around me —

Mine till the morning mist comes.

Now, now that the evening must fall,

Weary, she sits by the river,

Kind winds toss her hair,

Free, like the swifts of the sky, I see her,

Dim, through the panes of the tears, I see her.

Then she is here, mine, always around me.

Her warm touch, glad to have found me.

Day-long — walking my kingdom,

Her soft smile speaking of freedom.

Now, now that the evening has gone,

Deep in a slumber she lies,

Golden hair to touch,

Free, like the swifts of the sky, I see her.

Dim, through the panes of my tears, I see her,

Then she’s no more than just an illusion,

Mine till the morning mist comes.

Nu, nu de zon de heuvels beklimt,

Zachtjes springt ze over het zand,

Dochter van de wind

Vrij, zoals de gierzwaluwen van de lucht, ik zie haar,

Dim, door de ruiten van mijn tranen, ik zie haar,

Dan is ze hier, de mijne, altijd om me heen -

De mijne tot de ochtendmist komt.

Nu, nu de avond moet vallen,

Vermoeid zit ze bij de rivier,

Vriendelijke winden woelen door haar haren,

Vrij, zoals de gierzwaluwen van de lucht, ik zie haar,

Dim, door de ruiten van de tranen, zie ik haar.

Dan is ze hier, de mijne, altijd om me heen.

Haar warme aanraking, blij me te hebben gevonden.

Dag lang — wandelen in mijn koninkrijk,

Haar zachte glimlach spreekt over vrijheid.

Nu, nu de avond voorbij is,

Diep in een slaap ligt ze,

Gouden haar om aan te raken,

Vrij, zoals de gierzwaluwen van de lucht, zie ik haar.

Dim, door de ruiten van mijn tranen, ik zie haar,

Dan is ze niet meer dan een illusie,

De mijne tot de ochtendmist komt.