Навсегда - Анна Резникова

Я окна в ночь открою,

Чтоб встретиться с тобою.

Пусть я не знаю тебя.

Мне скажет шепот дождя,

Что ты грустишь обо мне.

И что придешь однажды.

Ты был дождем и снегом,

Слезами был и небом

Ты стал моею мечтой,

Но ты мне нужен живой,

Чтоб раствориться в тебе,

И ты будешь здесь однажды.

Ты не можешь не прийти,

Дать любви и отцвести,

Ты слишком мой, чтоб быть с другой.

И слова не нужны, если будем нежны

Наконец мы с тобой.

Ты слышишь - сердце бьется,

Оно вот-вот сорвется

И полетит за тобой,

Чтоб стать твоей душой.

Не дай разбиться ему.

Подхвати его и своим теплом согрей его.

Не дай погаснуть в ночи

Огню последней свечи,

Дай мне дыханье свое, скажи мне – да,

Что навсегда, ты стал моим навсегда...

Ik zal 's nachts de ramen openen

Om je te ontmoeten.

Laat me je niet kennen.

Het gefluister van de regen zal het me vertellen

Wat ben je verdrietig over mij.

En dat je op een dag komt.

Je was regen en sneeuw

Tranen waren ook de lucht

Je werd mijn droom

Maar ik heb je levend nodig

Om in jou te smelten

En je zult hier op een dag zijn.

Je kunt niet komen

Geef liefde en bloei

Je bent te de mijne om bij iemand anders te zijn.

En woorden zijn niet nodig als we zachtaardig zijn

Eindelijk zijn we bij je.

Hoor je - het hart klopt,

Het staat op het punt te breken

En vlieg achter je aan

Om je ziel te worden.

Laat hem niet breken.

Pak hem vast en verwarm hem met jouw warmte.

Laat het niet vervagen in de nacht

Het vuur van de laatste kaars

Geef me je adem, zeg me ja,

Dat jij voor altijd de mijne werd...