Pytanie O - Anna Maria Jopek

On często gra sam

I długo obmyśla każdy ruch.

A czasu ma dość, bo szachy to zwykle gra dla dwóch

Lecz on nie gra dla braw

Inie gra dla forsy

Dla niego ta partia to Pytanie o tę jedną metodę na życie

On często gra sam

By wreszcie rozstrzygnąć wieczny spór:

Czy na ludzki los istnieje gdzieś zapisany wzór

Czy powinien był żyć

I wybierać inaczej?

Czy pozna regułę w grze i sprawi,

Że nie zwątpi już i nie zawaha się?

Czy istnieje jeden wzór na wszystkie nasze dni?

Czy pod ślepą strażą chmur rozpoczynamy gry

Bez szans, bez zasad i bez planu?

On często gra sam

A przynajmniej tak mu zdaje się…

I chwilami wręcz nieomal jest pewien, że już wie

On nie gra dla braw

Inie gra dla forsy.

Dla niego ta partia to pytanie o jedyną metodę na życie.

Hij speelt vaak alleen

En hij denkt lang na over elke beweging.

En hij heeft tijd genoeg, want schaken is meestal een spel voor twee

Maar hij speelt niet voor applaus

Ik speel niet voor het geld

Voor hem is dit feest een vraag over deze ene manier van leven

Hij speelt vaak alleen

Om eindelijk het eeuwige geschil te beslechten:

Is er ergens een patroon voor het menselijk lot?

Had hij moeten leven?

En anders kiezen?

Zal hij de regel in het spel kennen en ervoor zorgen?

Dat hij niet meer zou twijfelen en aarzelen?

Is er één patroon voor al onze dagen?

Beginnen we de spelen onder de blinde bewaking van de wolken?

Geen kans, geen regels en geen plan?

Hij speelt vaak alleen

Of dat denkt hij tenminste...

En soms weet hij bijna zeker dat hij het al weet

Hij speelt niet voor applaus

Ik speel niet voor het geld.

Voor hem is dit feest een kwestie van de enige manier van leven.