Kao Snegovi - Alogia

Kao da znam taj osecaj

kada ti vreme u nepovrat krene,

kad javi se to secanje

na jednu zimu i neke snegove…

Kao da svet polako nestaje

dok hladne ruke brisu godine,

ledi se dah dok trazim tragove,

jos uvek cujem one glasove

sto nocu bude me,

imenom zovu me,

kazu da odlazis,

a meni ostaje…

Smo bol i strah

da prekriju me k’o snegovi,

jos uvek osecam ledeni dah

il' je to samo vetar severni…

I ako znam da vreme leci sve

ponekad obidjem nase parkove

pozelim tada da pojavis se

i da ozivis sve zimske duhove

sto nocu bude me

imenom zovu me,

kazu da odlazis,

a meni ostaje

smo bol i strah

da prekriju me k’o snegovi,

jos uvek osecam ledeni dah

il' je to samo vetar severni…

Het is alsof ik dat gevoel ken

wanneer je tijd onomkeerbaar is,

wanneer die herinnering naar boven komt

voor een winter en wat sneeuw...

Het is alsof de wereld langzaam aan het verdwijnen is

terwijl koude handen de jaren afvegen,

Ik kom op adem terwijl ik naar aanwijzingen zoek,

ik hoor die stemmen nog steeds

waar word ik 's nachts wakker van?

ze noemen me bij naam

ze zeggen dat je weggaat

en ik ben vertrokken...

We zijn pijn en angst

om me te bedekken als sneeuw,

Ik kan nog steeds de ijzige adem voelen

of is het gewoon de noordenwind...

En als ik weet dat tijd alles heelt

soms bezoek ik onze parken

Ik wil dat je dan komt opdagen

en om alle wintergeesten nieuw leven in te blazen

waar word ik 's nachts wakker van?

ze noemen me bij naam

ze zeggen dat je weggaat

en voor mij blijft het

we zijn pijn en angst

om me te bedekken als sneeuw,

Ik kan nog steeds de ijzige adem voelen

of is het gewoon de noordenwind...