Igra - Alogia

Mozda jednom, kad dani prodju svi

Shvatis gde smo i ko smo sada mi

Da li nas priroda obmanjuje I sve je igra

Ili smo, ipak, deo nje?

Zasto svaka prica ima kraj

Da li postoji druga sansa il' me vara osecaj

Da li smo daleko od vecnosti il' ne vidimo

Da tu je negde oko nas?

Dok vreme brzo prolazi, pitas se gde smo sada mi

Da li smo deo vecnosti…

I kada jednom dodje kraj

Ti nikad neces moci, znaj, da budes blizi istini!

Da li neko odozgo vidi sve

Da li smo I mi deo igre njegove…

Zasto nam daje da se mucimo, da verujemo

Da nikad nece doci kraj?

Dok vreme brzo prolazi, pitas se gde smo sada mi

Da li smo deo vecnosti…

I kada jednom dodje kraj

Ti nikad neces moci, znaj, da budes blizi istini!

Misschien op een dag, als de dagen allemaal voorbij zijn

Je begrijpt waar we zijn en wie we nu zijn

Bedriegt de natuur ons en is alles een spel?

Of horen we er nog bij?

Waarom elk verhaal een einde heeft

Is er een tweede kans of word ik misleid door een gevoel

Of we nu ver van de eeuwigheid zijn of niet, we zien het niet

Dat hij ergens om ons heen is?

Naarmate de tijd snel verstrijkt, vraag je je af waar we nu zijn

Zijn we onderdeel van de eeuwigheid...

En als het eenmaal voorbij is

Je zult nooit, weet je, dichter bij de waarheid kunnen komen!

Ziet iemand van boven alles?

Zijn wij ook onderdeel van zijn spel...

Waarom geeft het ons moeite om te geloven?

Dat er nooit een einde aan komt?

Naarmate de tijd snel verstrijkt, vraag je je af waar we nu zijn

Zijn we onderdeel van de eeuwigheid...

En als het eenmaal voorbij is

Je zult nooit, weet je, dichter bij de waarheid kunnen komen!