Viali Di Solitudine - ALICE

Oramai anche l’autunno è andato via

Che profumo nell’aria e da qui vedo il giardino dietro casa:

Paradiso personale

Oh cos'è che mi fa stare alla finestra per ore

A guardare gente che cammina verso il viale

Chiusa in mondi che son sempre muti tra di loro

Mondi che non s’incontrano mai

Qualche cosa poi mi ricorda un’altra vita:

È un aereo nel cielo

Oh my love

Forse ci ritroveremo ancora insieme

Sui gradini di Versailles coperti dalla neve

O a scaldarci un poco in un caffè vicino al Louvre

Giorni che non dimenticherò

Oh my love

Restiamo insieme ancora un pò

Così tra la gente che cammina sola lungo i viali

Chiusa in mondi che son sempre muti tra di loro

Mondi che non s’incontrano mai

Inmiddels is ook de herfst weg

Wat een geur in de lucht en vanaf hier kan ik de tuin achter het huis zien:

Persoonlijk paradijs

Oh wat is het dat me uren voor het raam houdt

Om mensen naar de boulevard te zien lopen

Gesloten in werelden die onderling altijd stil zijn

Werelden die elkaar nooit ontmoeten

Dan herinnert iets me aan een ander leven:

Het is een vliegtuig in de lucht

Oh mijn lief

Misschien vinden we onszelf weer samen

Op de trappen van Versailles bedekt met sneeuw

Of om even op te warmen in een café vlakbij het Louvre

Dagen die ik niet zal vergeten

Oh mijn lief

Laten we nog wat langer bij elkaar blijven

Dus onder de mensen die alleen langs de lanen lopen

Gesloten in werelden die onderling altijd stil zijn

Werelden die elkaar nooit ontmoeten