Tes joies liquides - Alex Nevsky

Tes joies liquides m’ont ramené

À ce que le monde a de beau

Toi l’oiseau libre, la reine née

Des fiançailles de mille coraux

Des vagues dessinent dans le vent

Sur un matelas, des élans, des remous

Le lit des fleuves se soulevant

Pour notre marche de louve et loup

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Et je me demande maintenant

Es-tu légende ou amour?

Les gens me disent tour à tour

Que nous allons nous rendre fous

Mais j’n'écoute pas ce qu’ils gueulent

Même en terrain miné je cours

On dit que l’amour rend aveugle

Visiblement il nous rend sourd

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Ah ah ah ah ah

Ah ah

Nos voix livides m’ont rappelé

Au silence, à la chance des fleurs

Nos draps rigides, nos doigts gelés

Quand la nuit masque ses lueurs

Je vloeibare geneugten brachten me terug

Naar wat mooi is in de wereld

Jij de vrije vogel, de geboren koningin

Betrokkenheid van duizend koralen

Golven trekken in de wind

Op een matras, eland, werveling

De rivierbeddingen stijgen

Voor onze wolven- en wolvenwandeling

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

En ik vraag me nu af

Ben je een legende of liefde?

Om de beurt vertellen de mensen het me

Dat we onszelf gek gaan maken

Maar ik luister niet naar wat ze roepen

Zelfs in mijnenveld ren ik

Ze zeggen dat liefde je blind maakt

Hij maakt ons duidelijk doof

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Ah ah ah ah ah

Aha

Onze woedende stemmen herinnerden me eraan

Naar de stilte, naar het geluk van de bloemen

Onze stijve lakens, onze bevroren vingers

Wanneer de nacht zijn lichten verbergt