Ta fleur - Alex Nevsky

Oui ta vie vacille

Entre calme et dynamite

Entre drame et pluie acide

Entre la pierre et puis la vitre

Mais les nuées d’oiseaux,

même petites, mêmes brèves

Sont d'énormes cadeaux

Sur cette journée qui s’achève

Quand il reviendra

Armé de ses mots

L’amertume plein les bras,

La honte sur le dos

Ne joue par au cher part

Laisse-le monter tout seul

Ne le rejoind pas

C’est bien fait pour sa geule

Il existe un immense jardin

Où foisonnent des coeurs

Qui ne se battent plus pour rien

Arrosés par les pleures

Et toi tu y reviens, mon amie n’est pas peur

Je serai la main qui prendra soin de ta fleur

Referme tes yeux, noyés de courage

Laisse ton coeur prendre du mieux

Laisse tes peurs prendre le large

Que ton bonheur commence où cette histoire finie

Ce souhait je le lance pleins d’espoir vers l’infinie

Oui la vie vacille

Entre l’arme, puis la cible

Entre l’amour, puis la fuite

Entre l'âme lourde et la libre

Ja, je leven wankelt

Tussen rust en dynamiet

Tussen drama en zure regen

Tussen de steen en dan het glas

Maar de zwermen vogels,

zelfs klein, dezelfde opdracht

Zijn enorme geschenken

Op deze dag komt daar een einde aan

Als hij terugkomt

Gewapend met zijn woorden

Armen vol bitterheid,

Schaam je voor je rug

Speel niet schat

Laat het op zichzelf rijden

Ga niet met hem mee

Het is goed voor zijn gezicht

Er is een enorme tuin

waar harten in overvloed zijn

Die nergens meer voor vechten

Bewaterd door tranen

En als je erop terugkomt, is mijn vriend niet bang

Ik zal de hand zijn die voor je bloem zorgt

Sluit je ogen, verdronken in moed

Laat je hart beter worden

Laat je angsten het overnemen

Moge je geluk beginnen waar dit verhaal eindigt

Deze wens stuur ik hopelijk naar oneindig

Ja het leven wankelt

Tussen het wapen en dan het doelwit

Tussen liefde, dan ontsnappen

Tussen de zware ziel en de vrije