L'Amore Nero - Alessandro Mannarino

Ti ho dato il mio cuore un bel giorno

E non ha più fatto ritorno

In cambio mi hai dato erbe amare

Ed io le ho volute mangiare

Dei miei occhi hai preso il bagliore

Uno specchio per vederti migliore

In cambio mi hai dato il veleno

Di un dolce di spine ripieno

E c’ho creduto come a una preghiera

Che un amore è una primavera

Ho tremato di gelo e d’assenzio

Nel mare nero del tuo silenzio

E sono andato dentro al deserto

Che rivuole sempre tutto indietro

E sono un’illusione

Le more sui rami del roveto

E sono andato dalla grande strozzina

Che rivuole sempre tutto indietro

Per una notte di vino

Pagherò cento giorni d’aceto

Per una notte di vino

Pagherò cento giorni d’aceto

Ma ogni sera ho comprato una rosa

E l’ho sparsa sul marciapiede

Ed ogni petalo a terra

È diventato una mano che chiede

E ad ogni passo d’addio

Un’altra spina sotto al mio piede

Ik gaf je mijn hart op een mooie dag

En hij keerde nooit terug

In ruil daarvoor gaf je me bittere kruiden

En ik wilde ze opeten

Je nam de gloed van mijn ogen

Een spiegel om je beter te zien

In ruil daarvoor gaf je me het gif

Van een taart gevuld met doornen

En ik geloofde het als een gebed

Dat liefde een lente is

Ik rilde van ijs en absint

In de zwarte zee van jouw stilte

En ik ging de woestijn in

Wie wil altijd alles terug

En ze zijn een illusie

Bramen aan de takken van de struik

En ik ging naar de grote woekeraar

Wie wil altijd alles terug

Voor een avondje wijn

Ik zal honderd dagen azijn betalen

Voor een avondje wijn

Ik zal honderd dagen azijn betalen

Maar elke avond kocht ik een roos

En ik strooide het op de stoep

En elk blaadje op de grond

Het is een vragende hand geworden

En bij elke afscheidsstap

Weer een doorn onder mijn voet