Interlude 3 - Alesana

The night sky feels as though it has never been darker

With the fleeting hope of vengeance compelling me I will attempt to recollect

myself and resume my chase

But what is it that I am chasing?

Am I really chasing anything at all?

Or am I simply drowning myself in revenge to avoid the horrifying truth?

I’ve lost the only thing that made me feel truly alive

Are my hands responsible?

Are his?

Who was he?

Who was the madman that stood before me tonight?

I swear I’ve seen his face before…

I know I’ve seen his face before…

De nachtelijke hemel voelt alsof het nog nooit zo donker is geweest

Met de vluchtige hoop op wraak die me drijft, zal ik proberen het me te herinneren

mezelf en hervat mijn jacht

Maar wat is het dat ik najaag?

Jaag ik echt iets na?

Of verdrink ik mezelf gewoon in wraak om de gruwelijke waarheid te vermijden?

Ik ben het enige kwijt waardoor ik me echt levend voelde

Zijn mijn handen verantwoordelijk?

Zijn zijn?

Wie was hij?

Wie was de gek die vanavond voor me stond?

Ik zweer dat ik zijn gezicht eerder heb gezien...

Ik weet dat ik zijn gezicht eerder heb gezien...