Curse of the Virgin Canvas - Alesana

(I am here to tell you a story.

A story that will torture your thoughts by day and poison your dreams by night.

And though I will do my best, there are no words that can be written nor brush

strokes laid on canvas that can describe the stark and utter horror of the

night that Annabel died.

The emptiness will haunt you.)

This is a nightmare, is my Annabel really gone?

My eyes are stung by daylight, I find it hard to breathe.

Her body teases me as the sun reveals the dawn.

The smell of blood still crawls, I kiss you softly goodbye.

Baby, lay in my arms and cuddle me close.

Soon this will be just an awful memory…

Will I ever be able to sleep again?

My angel lie to me and tell me I’m dreaming.

(Please wake me up, please wake me).

A girl like you will always be such a tragic part of me.

(Oh ecstasy you torture me).

I watch the blood drip from the corners of your mouth.

Your icy flesh is laying, your pallid skin still glows.

I’m starting to believe what my eyes are seeing now.

You’re still so beautiful and yet so morbidly still.

Sweet revenge…

He will pay, he will pay my dear.

Empty eyes accuse a face so evil, I’m coming undone.

The mirror says it all, a crimson story of innocence lost.

Empty eyes accuse a face so evil, I’m coming undone.

What have I done to her?

So terribly memory returns of her struggle, of her screams, of her.

Lord forgive me!

My stomach heaves as I see the blood that covers me.

Blood that was once hers.

I’m a monster!

Such an awful memory…

Will I ever be able to sleep again?

(A mirror never lies.

They know.

Everybody knows.

Do you not see what they see?

A mirror never lies.

I see what they see.

Everybody knows.

Everybody knows.)

(Ik ben hier om je een verhaal te vertellen.

Een verhaal dat je gedachten overdag zal kwellen en je dromen 's nachts zal vergiftigen.

En hoewel ik mijn best zal doen, zijn er geen woorden die kunnen worden geschreven of geborsteld

streken op canvas die de grimmige en volslagen gruwel van de

nacht dat Annabel stierf.

De leegte zal je achtervolgen.)

Dit is een nachtmerrie, is mijn Annabel echt weg?

Mijn ogen worden gestoken door het daglicht, ik vind het moeilijk om te ademen.

Haar lichaam plaagt me terwijl de zon de dageraad onthult.

De geur van bloed kruipt nog steeds, ik kus je zacht vaarwel.

Baby, lig in mijn armen en knuffel me dicht.

Binnenkort is dit slechts een vreselijke herinnering...

Zal ik ooit weer kunnen slapen?

Mijn engel liegt tegen me en zegt dat ik droom.

(Maak me alsjeblieft wakker, maak me alsjeblieft wakker).

Een meisje zoals jij zal altijd zo'n tragisch deel van mij zijn.

(Oh extase, je martelt me).

Ik zie het bloed uit je mondhoeken druppelen.

Je ijzige vlees ligt klaar, je bleke huid gloeit nog steeds.

Ik begin te geloven wat mijn ogen nu zien.

Je bent nog steeds zo mooi en toch zo morbide stil.

Zoete wraak…

Hij zal betalen, hij zal betalen, mijn liefste.

Lege ogen beschuldigen een gezicht dat zo slecht is, dat ik ongedaan word gemaakt.

De spiegel zegt het al, een karmozijnrood verhaal over verloren onschuld.

Lege ogen beschuldigen een gezicht dat zo slecht is, dat ik ongedaan word gemaakt.

Wat heb ik haar aangedaan?

Dus vreselijke herinneringen aan haar strijd, aan haar geschreeuw, aan haar.

Heer, vergeef me!

Mijn maag zwelt op als ik het bloed zie dat me bedekt.

Bloed dat ooit van haar was.

Ik ben een monster!

Zo'n vreselijke herinnering...

Zal ik ooit weer kunnen slapen?

(Een spiegel liegt nooit.

Zij weten.

Iedereen weet het.

Zie je niet wat zij zien?

Een spiegel liegt nooit.

Ik zie wat zij zien.

Iedereen weet het.

Iedereen weet het.)