Alchemy Sounded Good at the Time - Alesana

My darling queen, I lay myself at your feet

And I shall stay the hands of fate

Wind cries out, heavens boil above voicing discontent to my sins

I have found the way to trick the ferryman

I have deceived the ancient Gods

Cold flesh lends to me its secrets for a price too high

I shudder at what I have done

Each day brings me closer to you, my tragic victory

Darling queen I lay at your feet…

Chills take me as she wakes, throat gasps tainted breath

I’ve reclaimed you my stolen bride

Can your soul forgive my crimes of passion?

I would not close the casket;

I’m so consumed by your pain

Faint screams echo through the night…

Cold flesh lends to me its secrets for a price too high

I shudder at what I have done

Each day brings me closer to you, my tragic victory

The pains of death can no longer haunt you

As the dawning sky brings forth one forsaken thought

Death can not win for I now dwell in the palace of decay

And I shall stay the hands of fate

Night descends, sinews twitch

My pale queen finally stands to taste silent lips now cursed with her love

Cold flesh lends to me its secrets for a price too high

I shudder at what I have done

Each day brings me closer to you, my tragic victory

Mijn lieve koningin, ik leg mezelf aan je voeten

En ik zal in de handen van het lot blijven

Wind schreeuwt, de hemel kookt boven mijn ongenoegen uiten over mijn zonden

Ik heb de manier gevonden om de veerman te misleiden

Ik heb de oude goden bedrogen

Koud vlees leent mij zijn geheimen voor een te hoge prijs

Ik huiver bij wat ik heb gedaan

Elke dag brengt me dichter bij jou, mijn tragische overwinning

Lieve koningin, ik lig aan je voeten...

Rillingen nemen me als ze wakker wordt, keel hapt bedorven adem

Ik heb je mijn gestolen bruid teruggevorderd

Kan je ziel mijn misdaden van passie vergeven?

Ik zou de kist niet sluiten;

Ik word zo opgeslokt door je pijn

Vage kreten echoën door de nacht...

Koud vlees leent mij zijn geheimen voor een te hoge prijs

Ik huiver bij wat ik heb gedaan

Elke dag brengt me dichter bij jou, mijn tragische overwinning

De pijnen van de dood kunnen je niet langer achtervolgen

Zoals de aanbrekende hemel een verlaten gedachte voortbrengt

De dood kan niet winnen, want ik woon nu in het paleis van verval

En ik zal in de handen van het lot blijven

De nacht daalt, de zenuwen trillen

Mijn bleke koningin staat eindelijk om stille lippen te proeven die nu vervloekt zijn met haar liefde

Koud vlees leent mij zijn geheimen voor een te hoge prijs

Ik huiver bij wat ik heb gedaan

Elke dag brengt me dichter bij jou, mijn tragische overwinning