Петербургская свадьба - Александр Васильев

Звенели бубенцы.

И кони в жарком мыле

Тачанку понесли навстречу целине.

Тебя, мой бедный друг, в тот вечер ослепили

Два черных фонаря под выбитым пенсне.

Там шла борьба за смерть.

Они дрались за место

И право наблевать за свадебным столом.

Спеша стать сразу всем, насилуя невесту,

Стреляли наугад и лезли напролом.

Сегодня город твой стал праздничной открыткой.

Классический союз гвоздики и штыка.

Заштопаны тугой, суровой, красной ниткой

Все бреши твоего гнилого сюртука.

Под радиоудар московского набата

На брачных простынях, что сохнут по углам,

Развернутая кровь, как символ страстной даты,

Смешается в вине с грехами пополам.

Мой друг, иные здесь.

От них мы недалече.

Ретивые скопцы.

Немая тетива.

Калечные дворцы простерли к небу плечи.

Из раны бьет Нева.

Пустые рукава.

Подставь дождю щеку в следах былых пощечин.

Хранила б нас беда, как мы ее храним.

Но память рвется в бой.

И крутится, как счетчик,

Снижаясь над тобой и превращаясь в нимб.

Вот так скрутило нас и крепко завязало

Красивый алый бант окровленным бинтом.

А свадьба в воронках летела на вокзалы.

И дрогнули пути.

И разошлись крестом.

Усатое "ура" чужой, недоброй воли

Вертело бот Петра, как белку в колесе.

Искали ветер Невского да в Елисейском поле

И привыкали звать Фонтанкой — Енисей.

Ты сводишь мост зубов под рыхлой штукатуркой,

Но купол лба трещит от гробовой тоски.

Гроза, салют и мы!

— и мы летим над Петербургом,

В решетку страшных снов вплетая шпиль строки.

Летим сквозь времена, которые согнули страну

в бараний рог

И пили из него.

Все пили из него — и мы с тобой хлебнули

За совесть и за страх.

За всех.

За тех, кого слизнула языком шершавая блокада.

За тех, кто не успел проститься, уходя.

Мой друг, сними штаны и голым Летним садом

Прими свою вину под розгами дождя.

Поправ сухой закон, дождь в мраморную чашу

Льет черный и густой осенний самогон.

Мой друг "Отечество" твердит как «Отче наш»,

Но что-то от себя послав ему вдогон.

За окнами — салют.

Царь-Пушкин в новой раме.

Покойные не пьют, да нам бы не пролить.

Двуглавые орлы с побитыми крылами

Не могут меж собой корону поделить.

Подобие звезды по образу окурка.

Прикуривай, мой друг, спокойней, не спеши.

Мой бедный друг, из глубины твоей души

Стучит копытом сердце Петербурга.

Стучит копытом сердце Петербурга.

Стучит копытом сердце Петербурга.

De klokken gingen.

En paarden in hete zeep

De kar werd naar de maagdelijke landen gedragen.

Jij, mijn arme vriend, was die avond verblind

Twee zwarte lantaarns onder een gebroken pince-nez.

Er werd gevochten om de dood.

Ze vochten voor een plek

En het recht om te kotsen aan de trouwtafel.

Haasten om alles tegelijk te worden, de bruid verkrachten,

Ze schoten willekeurig en klommen vooruit.

Vandaag is uw stad een vakantiekaart geworden.

De klassieke combinatie van kruidnagel en bajonet.

Hersteld met strakke, harde, rode draad

Alle gaten in je rotte jas.

Onder de radiostaking van het alarm in Moskou

Op de trouwlakens die in de hoeken drogen

Uitgebreid bloed, als symbool van een gepassioneerde date,

Vermengd met wijn met zonden in de helft.

Mijn vriend, anderen zijn hier.

We zijn niet ver van hen verwijderd.

IJverige eunuchen.

Stille snaar.

De verminkte paleizen strekten hun schouders uit naar de hemel.

Neva klopt uit de wond.

Lege mouwen.

Keer je wang naar de regen in de sporen van eerdere klappen.

De moeite zou ons houden, hoe wij het houden.

Maar de herinnering is verscheurd in de strijd.

En draaien als een teller

Boven je afdalen en veranderen in een halo.

Dat is hoe het ons verdraaide en stevig vastgebonden

Een mooie scharlaken strik met een bloederig verband.

En de bruiloft in de trechters vloog naar de stations.

En de paden beefden.

En scheidde in het kruis.

Besnorde "proost" van iemand anders, kwade wil

Peters boot draaide als een eekhoorn in een wiel.

We waren op zoek naar de wind van Nevsky en in de Champs Elysees

En ze raakten eraan gewend de Fontanka te noemen - de Yenisei.

Je brengt de tandbrug onder los gips,

Maar de koepel van het voorhoofd barst van dodelijke angst.

Onweer, vuurwerk en wij!

- en we vliegen over St. Petersburg,

De spits van de draad weven in het rooster van slechte dromen.

Vliegen door de tijden die het land hebben gebogen

in de ramshoorn

En ze dronken ervan.

Iedereen dronk ervan - en jij en ik dronken

Voor het geweten en voor de angst.

Voor iedereen.

Voor degenen die met hun tong werden afgelikt door de ruwe blokkade.

Voor degenen die geen tijd hadden om afscheid te nemen, vertrekken.

Mijn vriend, doe je broek uit en naakt Summer Garden

Accepteer je schuld onder de roeden van de regen.

Wijziging van de droge wet, regen in een marmeren kom

Giet zwarte en dikke herfstmaneschijn.

Mijn vriend "Vaderland" herhaalt als "Onze Vader",

Maar iets van mij stuurde hem achter hem aan.

Vuurwerk buiten de ramen.

Tsaar-Poesjkin in een nieuw kader.

De doden drinken niet, maar we zouden het niet morsen.

Dubbelkoppige adelaars met geslagen vleugels

Ze kunnen de kroon niet onderling delen.

Gelijkenis van een ster in het beeld van een sigarettenpeuk.

Licht op, mijn vriend, doe het rustig aan, haast je niet.

Mijn arme vriend, uit de grond van je ziel

Het hart van Sint-Petersburg klopt met zijn hoef.

Het hart van Sint-Petersburg klopt met zijn hoef.

Het hart van Sint-Petersburg klopt met zijn hoef.