Конец прекрасной эпохи - Александр Васильев

Потому что искусство поэзии требует слов,

Я - один из глухих, облысевших, угрюмых послов

Второсортной державы, связавшейся с этой, -

Не желая насиловать собственный мозг,

Сам себе подавая одежду, спускаюсь в киоск

За вечерней газетой.

Ветер гонит листву.

Старых лампочек тусклый накал

В этих грустных краях, чей эпиграф - победа зеркал,

При содействии луж порождает эффект изобилья.

Даже воры крадут апельсин, амальгаму скребя.

Впрочем, чувство, с которым глядишь на себя,-

Это чувство забыл я.

В этих грустных краях все рассчитано на зиму: сны,

Стены тюрем, пальто, туалеты невест - белизны

Новогодней, напитки, секундные стрелки.

Воробьиные кофты и грязь по числу щелочей;

Пуританские нравы.

Белье.

И в руках скрипачей -

Деревянные грелки.

Этот край недвижим.

Представляя объем валовой

Чугуна и свинца, обалделой тряхнешь головой,

Вспомнишь прежнюю власть на штыках и казачьих нагайках.

Но садятся орлы, как магнит, на железную смесь.

Даже стулья плетеные держатся здесь

На болтах и на гайках.

Жить в эпоху свершений, имея возвышенный нрав,

К сожалению, трудно.

Красавице платье задрав,

Видишь то, что искал, а не новые дивные дивы.

И не то чтобы здесь Лобачевского твердо блюдут,

Но раздвинутый мир должен где-то сужаться, и тут -

Тут конец перспективы.

То ли карту Европы украли агенты властей,

То ль пятерка шестых остающихся в мире частей

Чересчур далека.

То ли некая добрая фея

Надо мной ворожит, но отсюда бежать не могу.

Сам себе наливаю кагор - не кричать же слугу -

Да чешу котофея...

То ли пулю в висок, словно в место ошибки перстом,

То ли дернуть отсюдова по морю новым Христом.

Да и как не смешать с пьяных глаз, обалдев от мороза,

Паровоз с кораблем - все равно не сгоришь со стыда:

Как и челн на воде, не оставит на рельсах следа

Колесо паровоза.

Что же пишут в газетах в разделе "Из зала суда"?

Приговор приведен в исполненье.

Взглянувши сюда,

Обыватель узрит сквозь очки в оловянной оправе,

Как лежит человек вниз лицом у кирпичной стены;

Но не спит.

Ибо брезговать кумполом сны

Продырявленным вправе.

Зоркость этой эпохи корнями вплетается в те

Времена, неспособные в общей своей слепоте

Отличать выпадавших из люлек от выпавших люлек.

Белоглазая чудь дальше смерти не хочет взглянуть.

Жалко, блюдец полно, только не с кем стола вертануть,

Чтоб спросить с тебя, Рюрик.

Зоркость этих времен - это зоркость к вещам тупика.

Не по древу умом растекаться пристало пока,

Но плевком по стене.

И не князя будить - динозавра.

Для последней строки, эх, не вырвать у птицы пера.

Неповинной главе всех и дел-то, что ждать топора

Да зеленого лавра.

Omdat de kunst van poëzie woorden nodig heeft

Ik ben een van de dove, kale, norse ambassadeurs

Tweederangs macht die contact heeft opgenomen met deze...

Ik wil mijn eigen brein niet forceren,

Ik geef mezelf kleren, ik ga naar de kiosk

Voor de avondkrant.

De wind drijft de bladeren aan.

Oude gloeilampen dimmen gloed

In deze droevige landen, wiens motto de overwinning van spiegels is,

Met behulp van plassen genereert het het effect van overvloed.

Zelfs dieven stelen een sinaasappel door het amalgaam te schrapen.

Maar het gevoel waarmee je naar jezelf kijkt -

Ik was dit gevoel vergeten.

Op deze trieste plekken is alles ontworpen voor de winter: dromen,

De muren van gevangenissen, jassen, toiletten van bruiden - blanken

Nieuwjaar, drankjes, tweedehands.

Sparrow jackets en vuil volgens het aantal alkaliën;

Puriteinse manieren.

Linnen.

En in de handen van violisten -

Houten kachels.

Deze regio is onroerend.

Introductie van het brutovolume

Gietijzer en lood, schud verbluft je hoofd,

Denk aan de oude macht op bajonetten en Kozakkenzwepen.

Maar de adelaars landen als een magneet op het ijzermengsel.

Zelfs rieten stoelen worden hier vastgehouden

Op bouten en moeren.

Om te leven in het tijdperk van prestaties, met een verheven karakter,

Helaas is het moeilijk.

Schoonheid aankleden,

Je ziet wat je zocht, geen nieuwe geweldige diva's.

En het is niet zo dat Lobatsjevski hier streng wordt waargenomen,

Maar de uitgebreide wereld moet ergens vernauwen, en hier -

Hier houdt het perspectief op.

Of de kaart van Europa is gestolen door agenten van de autoriteiten,

Of vijf zesde van de overige delen van de wereld

Veel te ver.

Is het een goede fee?

Het vertelt fortuinen over mij, maar ik kan hier niet weglopen.

Ik schenk Cahors voor mezelf - schreeuw niet naar de bediende -

Laat me de kat krabben...

Ofwel een kogel in de slaap, als in de plaats van een fout met een vinger,

Of het nu is om van hier over de zee te trekken met de nieuwe Christus.

Ja, en hoe niet te mengen met dronken ogen, verdoofd door de vorst,

Een locomotief met een schip - je zult nog steeds niet branden van schaamte:

Als een boot op het water laat hij geen sporen achter op de rails

Stoomlocomotief wiel.

Wat schrijven ze in de kranten in de rubriek "Vanuit de rechtszaal"?

Het vonnis is uitgevoerd.

Hier kijken

De leek kijkt door een tinnen bril,

Hoe een man met zijn gezicht naar beneden tegen een bakstenen muur ligt;

Maar hij slaapt niet.

Voor minachting cumpol dromen

Rechts geperforeerd.

De waakzaamheid van dit tijdperk is geworteld in die

Tijden, niet in staat in hun algemene blindheid

Onderscheid degenen die uit de wiegen zijn gevallen van de gevallen wiegen.

Het witogige monster wil niet verder kijken dan de dood.

Jammer, de schotels zijn vol, maar er is niemand om de tafel mee om te draaien,

Om jou te vragen, Rurik.

De waakzaamheid van deze tijd is de waakzaamheid voor de dingen van een doodlopende weg.

Het past de boom nog niet om de geest te verspreiden,

Maar tegen de muur spugen.

En maak de prins niet wakker - een dinosaurus.

Voor de laatste regel, eh, grijp geen veer van een vogel.

Het onschuldige hoofd van alle zaken is iets om op een bijl te wachten

Ja, groene laurier.