Мне 20 лет - Александр Васильев

Всеобщая серость при нашем-то уровне, росли вроде умными, выросли дурнями

Мундиры напялили, стаканы наполнили, едва захмелев, протрезвели, и поняли

Что вот она жизнь, а податься в ней некуда, есть соцреализм, порожденье

совдепово

Кому пировать у стола ненасытного, кому вековать у корыта разбитого.

Да бог с ним, плевать я хотел на их месиво покуда мне голодно, значит,

мне весело

Вся боль впереди — расступись, голь халявая, эх, рваные джинсы, карманы дырявые.

Махнуть, что ль куда, все на мне, что не собрано страна велика, шофера — люди

добрые

И жить от песни к стакану, от стакана — да к песне, ты спросишь — чего не

сидится на месте мне.

Нет, я мог бы найти себе толстую женщину, хозяйку, работницу, секс-бомбу — на

меньшее

Я не согласен, да никто не подпишется и славно — одному мне куда легче дышится.

Поэты деревни гребут жар руками городские — по трупам несут свое знамя

Есть третьи — но эти больные и нервные им всем уготована stairway to heaven.

А что до меня — так я не тот, и не этот, меня вообще очень сложно причислить к

поэтам.

Озорница-певунья моя, умница-крестница, я не жилец в этом доме, но ты моя

лестница.

Ты шлюха вокзальная, святая кормилица, живая вода, беспощадная виселица

Ста ртами заплевана, роза пурпурная, да не ты ль родила меня, мать

шестиструнная.

Я только с тобой еще что-то да значу дешевый подарок, дорогая подачка

На струнах подвешенный, на грифе распятый, с тобою меняю я свой третий десяток.

Algemene saaiheid op ons niveau, groeide op als slim, groeide op als dwazen

Ze trokken uniformen aan, vulden glazen, nauwelijks dronken, ontnuchterden en begrepen

Dat dit het leven is, maar er is nergens om erin te gaan, er is sociaal realisme, een product van

sovdepovo

Die feestviert aan de tafel van de onverzadigbare, die ouder wordt aan de gebroken trog.

God zegene hem, ik gaf niet om hun rotzooi zolang ik honger had, wat betekent:

Ik heb plezier

Alle pijn is in het verschiet - deels, freebie, oh, gescheurde spijkerbroek, gaten met gaten.

Zwaai, wat dan ook, alles is van mij, wat niet wordt verzameld, het land is geweldig, de chauffeurs zijn mensen

vriendelijk

En live van een lied naar een glas, van een glas - ja naar een lied, vraag je - waarom niet

zit op mijn plaats.

Nee, ik zou mezelf een dikke vrouw kunnen vinden, een minnares, een werker, een seksbom - op

minder

Ik ben het er niet mee eens, maar niemand zal tekenen en het is leuk - ik adem veel gemakkelijker in mijn eentje.

Dichters van het dorp roeien de hitte met de handen van de stad - ze dragen hun banier over de lijken

Er zijn nog anderen - maar deze zijn ziek en nerveus, ze hebben allemaal een trap naar de hemel.

Wat mij betreft, ik ben niet die, en niet deze, het is over het algemeen heel moeilijk om me te classificeren als een

dichters.

Mijn ondeugende zangeres, slimme peetdochter, ik ben geen huurder in dit huis, maar jij bent van mij

trap.

Je bent een stationshoer, een heilige verpleegster, levend water, een genadeloze galg

Honderd monden spugen, een paarse roos, heb je me niet gebaard, moeder

zes-snarige.

Ik ben alleen met jou, ja, ik bedoel iets goedkoop cadeau, dure hand-out

Opgehangen aan de snaren, gekruisigd op de toets, met jou verander ik mijn derde decennium.