Sur Les Lèvres De La Peur - Akhenaton, WHITE & SPIRIT

J’respire encore

Pourtant, j’sens la chaleur sur mes lèvres

Le peur s’empare de moi

Toi qui m’regarde

Sais-tu c’que c’est d’rentrer à la baraque

Avec la peur d’voir des gars qui sont là pour te marave

Ou bien alors des képis qui t’visent derrière un barrage

Le regard des victimes quand j’laisse parler ma rage

Mon cœur serré qui bat quand j’met une banane

Ce cafard qu’on braque sans remords, tard, à la sortie des palaces

Ces armes attachées au-dessus des savates

Tous ces pigeons, morts de trouille, et qui me déballent des salades

Mon CV, criblé d’violentes bagarres

Mon nom sur les bouches des journaleux à l’avenue Wagram

Des plus gros loups ici-bas arborent des cravates

Ils racontent que j’suis un sociopathe, ils chantent que je suis malade

Qu’est-ce que j’peux rêver de plus, les trimballer en balade

Le baiser de la peur, c’est c’moment où on les attache

Ou devant les coffiots quand on les attaque

Vie à cent à l’heure, dans mon camp, on parle pas d’amour mais d’attaches

J’danse avec la mort au bal des gangsters

Tout c’que j’sais, j’l’ai appris des lèvres-mêmes de la peur

La société m’appelle dur élève de la peur

Chaque jour qui passe est un d’plus sans qu’on m’enterre

C’qu’ils racontent dans la presse, sans commentaire

Pire quand j’grimpe agilement sur l'échelle de la peur

Et que c’monde, pour mesurer l’ampleur de ma rancœur

Chaque jour qui passe est un d’plus sans qu’on m’enterre

C’qui m’sort du lit l’matin (l'matin)

C’est pas les rires des gamins (non)

Mec c’est la peur

C’qui me noue l’estomac tout l’temps (tout l’temps)

C’est pas la faim qui m’tenaille

Ouais c’est la peur

Le poison qui coule dans mon sang

C’est comme un mal incurable

Qu’on appelle la peur

Et demande à qui m’comprend

C’que j’ai dans l’cœur quand j’dis passer du bon temps

J’suis un rebelle qui cherche sa cause

Les chapelles où j’prie sont des murs avec des mosaïques d’hématomes

Rares sont ceux qui s’mouillent

Dans ces flaques où j’patauge, j’ai peur d’moi-même

Préfère la mort à la taule

Paranoïaque dans mon équipe fais gaffe à la taupe

J’prends qu’du clean, pas des rats qui tapent dans la coke

Qui chantent comme des merles dans les bars face à l’alcool

Ou qui s’confient sur le plumard à la première gonzesse qu’ils racolent

J’ai autant d’craintes que d’balles dans l’matos

Les couchers sont difficiles, d’où les réveils atroces

À plus d'180 sur les boulevards, ça chie sur moi dans l’box

J’roule avec un scribouillard dans l’coffre

J’sais où j’vais, parce que les tafioles tâtonnent

Et devant les agneaux, ils passent la tenue d’Capone

J’suis c’type au téléphone, celui qui réclame la somme

Tant qu’t’es au volant, attend qu’les fusils d’assaut m’assomment

Si j’ai l’mal, j’ai aussi la peur comme assoce

J’ai baisé la vie, alors la mort me mange à sa sauce

Ma course folle crève l'écran

Crible, cross, crampe, crasse et sang

Crise, crèche, plans, crime et cran

J’danse avec la mort au bal des gangsters

Tout c’que j’sais, j’l’ai appris des lèvres-mêmes de la peur

La société m’appelle dur élève de la peur

Chaque jour qui passe est un d’plus sans qu’on m’enterre

C’qu’ils racontent dans la presse, sans commentaire

Pire quand j’grimpe agilement sur l'échelle de la peur

Et que c’monde, pour mesurer l’ampleur de ma rancœur

Chaque jour qui passe est un d’plus sans qu’on m’enterre

Tout c’que j’ai appris

J’l’ai appris des lèvres-mêmes de la peur

Elle m’l’a soufflé à l’oreille

Pour une dernière fois

Embrasse-moi

L’instinct d’mort

Ennemi public numéro un

White & Spirit

Ik adem nog

Toch voel ik de hitte op mijn lippen

Angst maakt zich van me meester

Jij die naar mij kijkt

Weet je hoe het is om naar huis te gaan?

Met de angst om jongens te zien die er zijn om je te verwonderen

Of anders petten die op jou gericht zijn achter een wegversperring

De blik van de slachtoffers als ik mijn woede laat spreken

Mijn strakke hart dat klopt als ik een banaan leg

Deze kakkerlak die we zonder spijt richten, laat, bij de uitgang van de paleizen

Deze wapens bevestigd boven de pantoffels

Al die duiven, doodsbang, salades uitpakken voor mij

Mijn cv, bezaaid met gewelddadige gevechten

Mijn naam op de mond van journalisten op Avenue Wagram

De grootste wolven die er zijn, hebben banden met sport

Ze zeggen dat ik een sociopaat ben, ze zingen ik ben ziek

Waar kan ik nog meer van dromen, ze rond te dragen

De kus van angst is wanneer we ze vastbinden

Of voor de kisten als we ze aanvallen

Leven met een snelheid, in mijn kamp, ​​we spreken niet van liefde maar van banden

Ik dans met de dood op het gangsterbal

Alles wat ik weet heb ik geleerd van de lippen van angst

De maatschappij noemt me een harde student van angst

Elke dag die voorbijgaat is er weer een zonder begraven te worden

Wat ze in de pers zeggen, zonder commentaar

Erger nog als ik behendig de ladder van angst beklim

En deze wereld, om de omvang van mijn wrok te meten

Elke dag die voorbijgaat is er weer een zonder begraven te worden

Waar kom ik 's ochtends ('s ochtends) mee uit bed

Het is niet het gelach van kinderen (nee)

Man het is angst

Waardoor mijn maag de hele tijd (altijd) in de knoop zit

Het is niet de honger die me stoort

Ja het is angst

Het gif stroomt door mijn bloed

Het is als een ongeneeslijke ziekte

angst genoemd

En vraag wie mij begrijpt

Wat ik in mijn hart heb als ik zeg: veel plezier

Ik ben een rebel op zoek naar zijn zaak

De kapellen waar ik bid zijn muren met mozaïeken van blauwe plekken

Zeldzaam zijn degenen die nat worden

In deze plassen waar ik waad, ben ik bang voor mezelf

Liever de dood dan de gevangenis

Paranoïde in mijn team, pas op voor de mol

Ik neem alleen schoon, geen ratten die coke schoppen

Die zingen als merels in bars in het aangezicht van alcohol

Of wie vertrouwt het eerste meisje op het bed dat ze vragen?

Ik heb net zoveel angsten als kogels in de versnelling

Bedtijden zijn moeilijk, vandaar het vreselijke ontwaken

Met meer dan 180 op de boulevards schijt het op mij in de box

Ik rijd met een schrijver in de kofferbak

Ik weet waar ik heen ga, omdat de tafioles tasten

En voor de lammeren passeren ze Capone's outfit

Ik ben die vent aan de telefoon, degene die om het geld vraagt

Zolang je rijdt, wacht tot de aanvalsgeweren me knock-out slaan

Als ik pijn heb, heb ik ook angst als partner

Ik heb het leven geneukt, dus de dood vreet me bij zijn saus

Mijn gekke dashboard breekt het scherm

Raadsel, kruis, kramp, vuil en bloed

Crisis, kribbe, plannen, misdaad en lef

Ik dans met de dood op het gangsterbal

Alles wat ik weet heb ik geleerd van de lippen van angst

De maatschappij noemt me een harde student van angst

Elke dag die voorbijgaat is er weer een zonder begraven te worden

Wat ze in de pers zeggen, zonder commentaar

Erger nog als ik behendig de ladder van angst beklim

En deze wereld, om de omvang van mijn wrok te meten

Elke dag die voorbijgaat is er weer een zonder begraven te worden

Alles wat ik heb geleerd

Ik leerde het uit de lippen van angst

Ze fluisterde het in mijn oor

Voor de laatste keer

Kus me

Het doodsinstinct

Volksvijand nummer één

White&Spirit