Entrer Dans La Légende - Akhenaton

Guider sa vie sous le phare de la victoire

Etre gravé dans le marbre de l’histoire

Avoir une flamme à sa mémoire

Comme ce soldat inconnu

Marquer les esprits de mythiques exploits

En bref, entrer dans la légende

L'été j’avais des nuits d’fou

J’allumais les clopes, j'étais saoul, d’notes

Qui résonnaient dans ma tête, accroupi dans l’trou

Entouré de plein de vies, d’amours échouées

De rêves de gosses floués, de personnes proches écrouées

Style de mec sage, plein de pages dans le cahier

Souvenirs émaillés, flashes détaillés

Soleil dans les yeux, équilibré, posté dans le milieu

Seul un superstitieux prend le hasard au sérieux, fils

Pris dans le train-train, on s’prend plus tard à mentir

Pire, on se donne un sens aux choses qui ne veulent rien dire

Dire que zélé, j'étais, finir dans une pièce scellée

Jamais, la peau est intacte mais l’cerveau zébré

La feuille vierge comme un cahier neuf immaculé

Acculé à l’extrême, j’vis ces jours désarticulé

Accusé de mille mots, tant pis j’ai pas récusé

Un peu usé, abusez: à la longue je deviens rusé

Excusez, j’ai carburé au t’es pas cap, t’es pas chiche

Je me suis jamais fait à l’ennui et aux repas chiches

Dans cet état d’esprit, on refuse pas le bakchich

On essaye d’oublier en se fumant des tchoks de haschish

En écrivant ces quelques ratures

Pourquoi j’rappe sur des mélodies tristes?

Il faut croire que c’est ma vie, ma nature

Mon amertume crie à la face du monde

A la faveur des ténèbres

Je vomis sur tous les fastes du monde

Demain me fait peur

Pourtant j’traîne ma silhouette efflanquée

Et flanque des tannées aux girouettes

Car ceux qui tournent avec le vent

Perdent leur âme avec le vent

J’envoie mes vœux avec le vent vers le levant

Entrer dans la légende

Marquer les esprits de mon son, de mon sceau, de mon sang

Etre finalement quelqu’un, faut-il pour autant

Que j’parte à trente ans

Dieu seul le sait, lui seul le sait

‘'D'autres, se voyant sans songes

S’en vont, se noyant dans leur sang''

A la réflexion, ils critiquent mes génuflexions

Mais seules comptent les actions

Introspection comme remède, une attitude neuve

Du torrent à la rivière, de la rivière au fleuve

Dans la mer, molécules éparpillées

(Noyées, évaporées)

Retour métempsychique dans les cieux sous forme de nuages chargés

Pluies cycliques, éveil du disque, l'âme purifiée revient sur terre tel un

phénix

Comme un prince bédouin, simplement, sans atours

Rempli d’amour pour la haine ou plein de haine pour l’amour

Degré d'élévation zéro, 90−180, 30 ans déjà

Les anges me tendent la main

Fier, solide comme une pierre

Troquée cher pour une carrière

Machine arrière, j’noyais mon destin dans la bière

Collapse dans l’temps, illuminé, soif de savant

Micro entre les dents, regard injecté de sang

Balbutiements, murmures, textes, style chaotique

Alchimiste verbal, architecte de rythmes psychotiques

Pas déluré, dénaturé, trahi, incurvé, intelligence cuvée

Passablement perturbée

Persuadé que l’temps m'était compté sous cette forme

Ma foi était réduite, moyenne, puis énorme

Et conte mes versets, versant d’une adversité rude

Je chante ces mélodies par habitude

Chaque jour mon stress se laisse porter

Et la portée de ma vie est à la porte sur une portée de notes

Quand un rien peut tout faire voler en éclats

J’parade pour un dernier coup d'éclat

Entrer dans la légende

Marquer les esprits de mon son, de mon sceau, de mon sang

Etre finalement quelqu’un, faut-il pour autant

Que j’parte à trente ans

Dieu seul le sait, lui seul le sait

Avoir existé entre mythe et réalité

Avoir son image pour premier exemple

Fossilisé pour l'éternité

Les principes, des axiomes instaurés

Pour des générations entières

C’est pour l’humanité, enfin

C’est c’que j’aimerais

Entrer dans la légende

Leid je leven onder de vuurtoren van de overwinning

Om gegraveerd te worden in de steen van de geschiedenis

Heb een vlam in zijn geheugen

Like deze onbekende soldaat

Markeer de geesten van mythische heldendaden

Kortom, word een legende

In de zomer had ik gekke nachten

Ik stak de sigaretten aan, ik was dronken, notities

Die echode in mijn hoofd, gehurkt in het gat

Omringd door vele levens, mislukte liefdes

Van kinderdromen bedrogen, naaste mensen gevangen gezet

Wijze mannenstijl, vol pagina's in het notitieboekje

Emaille herinneringen, gedetailleerde flitsen

Zon in de ogen, evenwichtig, geplaatst in het midden

Alleen een bijgelovige neemt het risico serieus, zoon

Gevangen in de sleur, liegen we later

Erger nog, we begrijpen dingen die niets betekenen

Zeg hoe ijverig ik was, beland in een afgesloten kamer

Nooit, de huid is intact maar het gestreepte brein

Het blanco vel als een smetteloos nieuw notitieboekje

Tot het uiterste in het nauw gedreven, leef ik deze onsamenhangende dagen

Beschuldigd van duizend woorden, jammer dat ik het niet heb uitgedaagd

Een beetje gebruikt, overmatig gebruik: op de lange termijn word ik sluw

Pardon, ik liep op de brandstof, je bent geen pet, je bent geen meid

Ik ben nooit gewend geraakt aan verveling en magere maaltijden

In deze gemoedstoestand weigeren we de bakchich . niet

We proberen te vergeten terwijl we hasj roken

Door deze paar uitwissingen te schrijven

Waarom rap ik op droevige melodieën?

Moet geloven dat het mijn leven is, mijn natuur

Mijn bitterheid schreeuwt in het aangezicht van de wereld

Ten gunste van de duisternis

Ik braak op alle pracht van de wereld

Morgen maakt me bang

Toch sleep ik mijn uitgemergelde figuur

En flanken gebruinde windwijzers

Voor degenen die draaien met de wind

Verlies hun ziel met de wind

Ik stuur mijn wensen met de wind naar het oosten

Voer de legende in

Markeer de geesten van mijn geluid, mijn zegel, mijn bloed

Om eindelijk iemand te zijn, is dat allemaal nodig?

Dat ik vertrek op dertigjarige leeftijd

Alleen God weet, alleen hij weet

"Anderen, die zichzelf zien zonder dromen"

Ga weg, verdrinkend in hun bloed

Bij nader inzien bekritiseren ze mijn kniebuigingen

Maar alleen acties tellen

Introspectie als remedie, een nieuwe houding

Van stroom tot rivier, van rivier tot rivier

In de zee, verspreide moleculen

(Verdronken, verdampt)

Metempsychische terugkeer naar de lucht als geladen wolken

Cyclische regens, ontwaken van de schijf, de gezuiverde ziel keert terug naar de aarde als een

Feniks

Als een bedoeïenenprins, eenvoudig, zonder attributen

Gevuld met liefde voor haat of vol haat voor liefde

Nul elevatiegraad, 90−180, 30 jaar al

Engelen reiken naar mij

Trots, solide als een steen

Duur verhandeld voor een carrière

Achteruit, ik verdronk mijn lot in bier

Ineenstorten in de tijd, verlicht, dorst naar kennis

Microfoon tussen de tanden, bloeddoorlopen ogen

Stotteren, mompelen, teksten, chaotische stijl

Verbale alchemist, architect van psychotische ritmes

Niet brutaal, vervormd, verraden, gebogen, vintage intelligentie

enigszins gestoord

Ervan overtuigd dat de tijd dringt voor mij in deze vorm

Mijn geloof was klein, middelgroot en toen enorm

En vertel mijn verzen, gieten van harde tegenspoed

Ik zing deze melodieën uit gewoonte

Elke dag verslijt mijn stress het

En de staf van mijn leven staat voor de deur op een notenbalk

Wanneer niets alles kan verbrijzelen

Ik paradeer voor een laatste glans

Voer de legende in

Markeer de geesten van mijn geluid, mijn zegel, mijn bloed

Om eindelijk iemand te zijn, is dat allemaal nodig?

Dat ik vertrek op dertigjarige leeftijd

Alleen God weet, alleen hij weet

Tussen mythe en werkelijkheid hebben bestaan

Heb zijn afbeelding als eerste voorbeeld

Versteend voor de eeuwigheid

Principes, gevestigde axioma's

Voor hele generaties

Het is eindelijk voor de mensheid

Dat is wat ik zou willen

Voer de legende in