Troie - Akhenaton, Sako

L’orée du 21ème siècle

Voit l’apogée de l'éternel combat,

Opposant les Troyens de la variété

Aux Spartiates,

Valeureux guerriers du sens,

Ayant comme seules armes

La puissance de leurs sons

Et leurs âmes, la ferveur

Et la violence de ces affrontements

Donnent la sève de ce glorieux récit.

A l’heure oùcelui-ci vous est conté,

Les Spartiates débarquent sur la plage.

«J'ai pris le champion de ton trou,

Il a rejoint l’autre rive,

Traînésous les murs de Troie,

Attachéderrière un char d’Audrime,

Le soir venu, c’est dans la douleur

Que les frères de mon camp

M’ont réclaméAchille,:

Je t’en prie, rends-nous le foie !

Ils ont séquestréle verbe,

Jamais j’arrêterais le combat

Jusqu'àque ces imposteurs

Se la ferme, le soir,

Les condamnent àvoir venir

La charge de Myrmidon,

Dressépour écraser,

Cravacher les perpidons.

Ôverbe, regarde l’horizon,

La mer est couverte.

On vient pour te sortir hors de ta prison,

Retourne làoùles bercés sont allègres,

Les avants beaucoup tomberont

Sous la catapulte et l’arbalète.

Tour d’ivoire, geôle aux mille pierres,

Artiste de l’illusion, oùles paillettes brillent,

Oùles fils de nos rimes étrillent,

Y’a pro-fusion

Les rangs s'étiolent sur les marches

oùy'a les têtes de leurs idoles.

La plage a étéprise,

Et la terreur s’est répandue au

Sein des c?

urs, Troyens dépéris,

La colère et la masse

de guerriers Spartiate ne cessait de grandir.

Le vent de la libertésoufflait et dans la geôle du père.

«Entends-tu la complainte

Du vaillant qui mord la poussière,

Qui meurt pour une cause noble,

Pauvre, loin de ses terres,

Chute pour le bien le plus précieux

De l’Homme,

De sombres récits décorent mon corps,

J’ai la pore de mon corps de mon argile,

Avec des rêves plein les poches,

Le chemin emprunté, en forçant bras,

C’est bien trop souvent le front des proches,

Les lanternes qu’on décroche,

Eclairent peu nos voix,

Alors tenez-vous prêts àl'affront des proches,

Drame dans la plaine,

Casques, armures noirs pour la peine,

C’est ma mémoire,

Faut-il vraiment voir pour la perdre?

Si d’aventure tu guerroyais sur ces pistes

Le dernier flash de ta vie

Serait d’Achille le guerrier triste.

Ô, Troyens, je vous en conjure,

Rendez-nous les mots,

Rendez-nous les songes,

Rendez-nous les jours les nuits,

Passés qu'àmain la main,

Ecrits en majuscule,

Récitant àvoix haute

Tous les poèmes du crépuscule,

Mars coule dans nos veines,

Et rien ne pourra changer ça.

La multitude de nos hoplites

Recouvrent la plaine,

Cette corse inouïe rend jaloux

Le Soleil lui-même,

Tant bien qu’un mouvement de pas

Jette l’ombre sur la Terre !

Nous voici àl'orée,

Du jour-gloire de mes frères,

L’entêtement de Troie l’aura donc

Menéàsa perte,

Pleurs dans mon sillage,

Tous ravisseurs verbes,

Leur maudit palais,

Je le démolirai pierre par pierre,

Rimes après rimes,

Lettres après lettres,

L’histoire de la musique retiendra,

Qu’on a marteléleurs noms sur les tablettes,

Et si un jour, leur descendance se relève,

Ils reverront nos trirèmes,

Je le jure par mon glaive !

De dageraad van de 21e eeuw

Zie het hoogtepunt van de eeuwige strijd,

Tegengestelde Trojaanse paarden

Aan de Spartanen,

Dappere strijders van betekenis,

Met als enige wapens

De kracht van hun geluiden

En hun zielen, vurigheid

En het geweld van deze botsingen

Geef de levensader van dit glorieuze verhaal.

Op het moment dat dit je wordt verteld,

De Spartanen landen op het strand.

"Ik heb de kampioen uit je hol gehaald,

Hij bereikte de andere oever,

Onder de muren van Troje gesleept,

Vastgebonden achter een wagen van Audrime,

'S Avonds heeft het pijn

Dat de broeders van mijn kamp

Achilles vroeg me:

Geef ons alstublieft de lever terug!

Ze sekwesteerden het werkwoord,

Ik zal het gevecht nooit stoppen

Tot deze bedriegers

Zwijgt, 's avonds,

veroordeel ze om te komen

de lading van Myrmidon,

Gekleed om te verpletteren,

Klop de perpidons.

Overbe, kijk naar de horizon,

De zee is bewolkt.

We komen je uit je gevangenis halen,

Keer terug naar waar de gewiegden blij zijn,

De fronten zullen velen vallen

Onder de katapult en de kruisboog.

Ivoren toren, gevangenis met duizend stenen,

Kunstenaar van illusie, waar de pailletten schijnen,

Waar de draden van onze rijmpjes worstelen,

Er is pro-fusie

De gelederen verdorren op de treden

waar zijn de hoofden van hun afgoden.

Het strand is ingenomen,

En de terreur verspreidde zich naar de

Borst van c?

urs, verdorde Trojaanse paarden,

Woede en de massa

aantal Spartaanse krijgers bleef groeien.

De wind van vrijheid waaide en in de gevangenis van de vader.

"Hoor je de klaagzang?

Van de dappere die in het stof bijt,

Wie sterft voor een nobel doel,

Arm, ver van zijn land,

Val voor het kostbaarste goed

van man,

Donkere verhalen sieren mijn lichaam,

Ik heb de porie van mijn lichaam van mijn klei,

Met dromen vol zakken,

De ingeslagen weg, wapens dwingend,

Het is maar al te vaak het voorhoofd van dierbaren,

De lantaarns die we neerhalen,

Verlicht onze stemmen niet,

Dus wees voorbereid op de belediging van dierbaren,

drama in de vlakte,

Helmen, zwart pantser voor verdriet,

Het is mijn geheugen

Moet je echt zien om het te verliezen?

Als je toevallig op deze sporen hebt gevochten

De laatste flits van je leven

Achilles zou de trieste krijger zijn.

O Trojanen, ik smeek u,

geef ons de woorden,

Geef ons de dromen terug,

Geef ons de dagen de nachten terug,

Alleen met de hand doorgegeven,

hoofdletter,

hardop reciteren

Alle schemergedichten,

Mars stroomt door onze aderen,

En niets kan dat veranderen.

De veelheid van onze hoplieten

Bedek de vlakte,

Dit ongelooflijke Corsica maakt je jaloers

De zon zelf,

Evenals een stappende beweging

Werp een schaduw op de aarde!

Hier zijn we aan de rand,

Van de glorie van mijn broers,

Dus Trojaanse koppigheid zal het hebben

leidde tot zijn verlies,

Tranen in mijn kielzog,

Alle werkwoorden ontvoerders,

Hun vervloekte paleis,

Ik zal het steen voor steen afbreken,

Rijm na rijm,

Brief na brief,

De geschiedenis van de muziek zal zich herinneren,

Dat we hun namen op de tafels hebben gehamerd,

En als op een dag hun nakomelingen weer opstaan,

Ze zullen onze triremen weer zien,

Ik zweer bij mijn zwaard!