Tongue of Thorns - Agathodaimon

A dying romance, bleeding for my sensation

Would Death unmask the azure of the creation?

Oh, stay far from my crown of certainties

A dying romance, the blindman’s torch of ideals

Men of stories, don’t try to robe my morningstar

Cause it will never shine in your eden

A dying romance, withered by your naivity

The scent that I perceive comes from words

Which escaped your mouth of flies

Selfish, fetid romance

You lick the shit of this world

Men’s quintessence sways in streams of hope

Drowning in silvercups always used at funerals

Marvellous, when even Death tries to flee from you

The flames leave their candles, soon they will die, too

Immune to life… I’ll always die

In the palms of heaven, where serpents lie

Bedeviled Paradise… web of all sin

Ethereal shadows rise, postmortem redeemed!

Selfish, fetid romance

You lick with a tongue of thorns!!!

Een uitstervende romance, bloedend voor mijn gevoel

Zou de Dood het azuur van de schepping ontmaskeren?

Oh, blijf ver van mijn kroon van zekerheden

Een uitstervende romance, de fakkel der idealen van de blinde

Mannen met verhalen, probeer mijn morgenster niet te kleden

Omdat het nooit zal schijnen in je eden

Een uitstervende romance, verdord door je naïviteit

De geur die ik waarneem, komt van woorden

Die aan je mond van vliegen is ontsnapt

Egoïstische, stinkende romantiek

Je likt de stront van deze wereld

De kwintessens van mannen zwaait in stromen van hoop

Verdrinken in zilveren bekers die altijd worden gebruikt bij begrafenissen

Geweldig, als zelfs de Dood van je probeert te vluchten

De vlammen verlaten hun kaarsen, binnenkort zullen ze ook sterven

Immuun voor het leven... ik zal altijd sterven

In de palmen van de hemel, waar slangen liggen

Bedeviled Paradise… web van alle zonden

Etherische schaduwen komen op, postmortaal verlost!

Egoïstische, stinkende romantiek

Je likt met een tong van doornen!!!