Past shadows - Agathodaimon

Now far I am from you, before my fire alone,

And read again the hours that so silently have gone,

And it seems that eighty years beneath my feet did glide,

That I am old as winter, that maybe you have died.

The shadows of the past swift stream across life’s floor

The tale of all times, nothings that now exist no more;

While the wind with clumsy fingers softly fumbles at the blind

And sadly spins the fibre of the story in my mind…

I see you stand before me in a mist that does enfold,

Your eyes are full of tears, and your fingers long and cold;

About my neck caressing your arms you gently ply

And it seems you want to speak to me yet only sigh.

And thus I clasp entranced my all, my world of grace,

And both our lives are joined in that supreme embrace…

Oh, let the voice of memory remain forever dumb,

Forget the joy that was, but that nevermore will come,

Forget how after an instant you thrust my arms aside,

For now I’m old and lonely, and maybe you have died.

Nu ben ik ver van jou, alleen voor mijn vuur,

En lees nog eens de uren die zo stil zijn verstreken,

En het lijkt erop dat tachtig jaar onder mijn voeten gleed,

Dat ik zo oud ben als de winter, dat je misschien bent overleden.

De schaduwen van het verleden stromen snel over de levensvloer

Het verhaal van alle tijden, niets dat nu niet meer bestaat;

Terwijl de wind met onhandige vingers zachtjes aan het rolgordijn friemelt

En helaas draait de vezel van het verhaal in mijn gedachten...

Ik zie je voor me staan ​​in een mist die zich wel omhult,

Je ogen zijn vol tranen en je vingers lang en koud;

Over mijn nek, je armen strelend die je zachtjes vouwt

En het lijkt erop dat je met me wilt praten, maar alleen zucht.

En zo omklemde ik mijn alles, mijn wereld van genade,

En onze beide levens zijn verenigd in die opperste omhelzing...

Oh, laat de stem van het geheugen voor altijd dom blijven,

Vergeet de vreugde die was, maar die nooit meer zal komen,

Vergeet hoe je in een oogwenk mijn armen opzij duwde,

Voor nu ben ik oud en eenzaam, en misschien ben je gestorven.