Heliopolis - Agathodaimon

Heliopolis in flames alight, a flickering and rebirth

Enlightened night overthrown by a place of shame

The scorched sky converts night

You wish for light to call

Face to face with the madness

The call of fate to save us all

Daily horror that brings you sadness

When smoke arises from the planes

With a loud, triumphant sigh

I always bleed, I always heal

I live to die anew, it breaks me, it burns me…

All around us is just decay

There’s no means to wash the pain away

You will turn your head and say

I always only cared about me

When the darkest tempest roars

Passes by with quiet wings

Landscapes swiftly burn away

And fall apart to dust

All around us is just decay

There’s no means to wash the pain away

You will turn your head and say

I always only cared about me

The memories, the pictures, the melodies, the wars

Everything I was, everything I earned

Grasped in my claws

All around us is just decay

There’s no means to wash the pain away

You will turn your head and say

«I just cared about — me»

No more years of waiting

The final days, the conflagration

Feathers falling from my wings now —

Here comes sunset

Heliopolis in vlammen op, een flikkering en wedergeboorte

Verlichte nacht omvergeworpen door een plaats van schaamte

De verschroeide lucht verandert de nacht

Je wilt licht om te roepen

Oog in oog met de waanzin

De roep van het lot om ons allemaal te redden

Dagelijkse horror die je verdriet brengt

Als er rook uit de vliegtuigen komt

Met een luide, triomfantelijke zucht

Ik bloed altijd, ik genees altijd

Ik leef om opnieuw te sterven, het breekt me, het brandt me...

Overal om ons heen is gewoon verval

Er is geen middel om de pijn weg te wassen

Je draait je hoofd om en zegt:

Ik gaf altijd alleen om mij

Wanneer de donkerste storm brult

Komt voorbij met stille vleugels

Landschappen branden snel weg

En uit elkaar vallen tot stof

Overal om ons heen is gewoon verval

Er is geen middel om de pijn weg te wassen

Je draait je hoofd om en zegt:

Ik gaf altijd alleen om mij

De herinneringen, de foto's, de melodieën, de oorlogen

Alles wat ik was, alles wat ik verdiende

In mijn klauwen gegrepen

Overal om ons heen is gewoon verval

Er is geen middel om de pijn weg te wassen

Je draait je hoofd om en zegt:

«Ik gaf alleen om — mij»

Geen jaren meer wachten

De laatste dagen, de vuurzee

Veren die nu van mijn vleugels vallen -

Hier komt zonsondergang