Solitude - Agathodaimon

One wish alone have I

In some calm land beside the sea to die

Upon it’s strand

That I forever sleep

The forest near, a heaven near

Stretched over the peaceful deep

That no one weeps my end

Nor for me grieves

But let the autumn lend

Tongues to the leaves

No candles shine

Nor tomb I need, instead

Let them for me a bed

Or twigs entwine

When brooklet ripples fall

With murmuring sound

And moon is found

Among the pine trees tall

While softly rings

The wind it’s trembling chime

And over me the lime

In blossem flings

As I will then no more a wanderer be

Let them with fondness store my memory

And Lucifer the while

Above the pine, good comrade mine

Will on me gently smile?

In mournful mood

The sea sing sad refrain…

And I be earth again

In solitude

Een wens alleen heb ik

In een rustig land aan zee om te sterven

Op het strand

Dat ik voor altijd slaap

Het bos dichtbij, een hemel dichtbij

Uitgestrekt over de vredige diepte

Dat niemand aan mijn einde huilt

Noch voor mij treurt

Maar laat de herfst lenen

Tongen naar de bladeren

Er schijnen geen kaarsen

Noch graf dat ik nodig heb, in plaats daarvan

Laat ze voor mij een bed

Of twijgen verstrengelen

Wanneer beekjes vallen

Met mompelend geluid

En de maan is gevonden

Tussen de pijnbomen hoog

Terwijl zachtjes rinkelt

De wind het trilt klokkenspel

En over mij de limoen

In bloesem gooit

Omdat ik dan geen zwerver meer zal zijn

Laat ze met liefde mijn geheugen opslaan

En Lucifer ondertussen

Boven de den, goede kameraad van mij

Zal op mij zachtjes glimlachen?

In treurige stemming

De zee zingt een droevig refrein...

En ik ben weer de aarde

Alleen