To Our Ashes - Agathodaimon

It is the mind, which creates the world about us

And even though we stand side by side

My eyes will never see what is beheld by yours

My heart won’t respond to your touch

Out of the caverns of the pain

Like a child from the womb, stillborn

Like a ghost from the tomb

I arise and unbuild it again

We don’t see things as they are

We see them as we are

And all that we see or seem to be

Is but a dream within a dream

I see life blurred and shallow every day by day

In this world’s theater in which I stay

Three Death gently descends, from spheres up high

Staring into my cold and humid eyes

You’re closing your eyes, try turning your head

Away from the gloom, trying to forget

But when I start to laugh, she mocks

And when I cry she laughs…

And hardens evermore her heart

But when I start to laugh, she mocks

And when I cry she laughs…

All things come to the those who wait

I say these words to make me glad

But something answers, soft and sad

They come… but often come too late

There Death gently descends, from spheres up high

Staring into my cold and humid eyes

You’re closing your eyes, try turning your head

Away from the gloom, trying to forget

But something answers, soft and sad

They come… but often come too late

Cause I am sick of this way of life

As life is sick of the way we pretend

But I have walked with Death hand in hand

And Death’s own hand is warmer than my own!

All things come to those who wait

I say these words to make me glad

But something answers, soft and sad

They come… but often come too late

Het is de geest die de wereld om ons heen creëert

En ook al staan ​​we naast elkaar

Mijn ogen zullen nooit zien wat de jouwe ziet

Mijn hart reageert niet op je aanraking

Uit de grotten van de pijn

Als een kind uit de baarmoeder, doodgeboren

Als een geest uit het graf

Ik sta op en bouw het weer op

We zien de dingen niet zoals ze zijn

We zien ze zoals we zijn

En alles wat we zien of lijken te zijn

Is maar een droom in een droom

Ik zie het leven elke dag wazig en oppervlakkig

In het theater van deze wereld waarin ik verblijf

Drie Dood daalt zachtjes neer, uit hoge sferen

Starend in mijn koude en vochtige ogen

Je sluit je ogen, probeer je hoofd te draaien

Weg van de somberheid, proberen te vergeten

Maar als ik begin te lachen, bespot ze

En als ik huil, lacht ze...

En verhardt haar hart steeds meer

Maar als ik begin te lachen, bespot ze

En als ik huil, lacht ze...

Alle dingen komen naar degenen die wachten

Ik zeg deze woorden om me blij te maken

Maar iets antwoordt, zacht en verdrietig

Ze komen… maar komen vaak te laat

Daar daalt de Dood zachtjes neer, uit de hoge sferen

Starend in mijn koude en vochtige ogen

Je sluit je ogen, probeer je hoofd te draaien

Weg van de somberheid, proberen te vergeten

Maar iets antwoordt, zacht en verdrietig

Ze komen… maar komen vaak te laat

Omdat ik deze manier van leven beu ben

Omdat het leven ziek is van de manier waarop we doen alsof

Maar ik heb met de Dood hand in hand gelopen

En de hand van de Dood is warmer dan de mijne!

Alle dingen komen naar degenen die wachten

Ik zeg deze woorden om me blij te maken

Maar iets antwoordt, zacht en verdrietig

Ze komen… maar komen vaak te laat