Amongst The Vultures - Agathodaimon

He hears the call which destines his fall

A fire burns that slowly pierces his soul

And now the tide turns

The blackest flame still burns

Immortally he’s waiting so unconcerned

Before the blade penetrates his skin

A versant cloud enwraps his body

Slowly and dreadfully

A subtle cut brings liberty

His path of blasphemy —

Atrocious angels lead his way

To apathy, an apathy revealed by sway

By Cain’s force assigned

Ferocious demons crawl to mate

Black altar wine flows to blur his fate

Beyond the veil, amongst the vultures

Beneath the sky, he lives his dream

Inside his veins throbs mortal poison

The netherworld has opened its gates

Wide and enormous, a final cut brings liberty

The candles leave their set

All sounds extinguish in the dark

No hope and no regret

Silence rules his heart

No whisper sent to God

Abysmal hate turns to dismissal

Cold becomes hot

His soul leaves in a glorious bliss

He hears the call which destines his fall

A fire burns that slowly pierces his soul

And now the tide turns —

The blackest flame still burns

Immortally he’s waiting so unconcerned

Inside his veins the poison dries

The netherworld has closed its gates

Amongst the vultures

He will make all his dreams come true

Hij hoort de roep die zijn val voorbestemt

Er brandt een vuur dat langzaam zijn ziel doorboort

En nu keert het tij

De zwartste vlam brandt nog steeds

Onsterfelijk wacht hij zo onbezorgd

Voordat het mes zijn huid doordringt

Een grote wolk omhult zijn lichaam

Langzaam en vreselijk

Een subtiele snit brengt vrijheid

Zijn pad van godslastering —

Wrede engelen leiden zijn weg

Aan apathie, een apathie onthuld door sway

Door Kaïns strijdmacht toegewezen

Woeste demonen kruipen om te paren

Zwarte altaarwijn vloeit om zijn lot te vertroebelen

Voorbij de sluier, tussen de gieren

Onder de hemel leeft hij zijn droom

In zijn aderen klopt dodelijk gif

De onderwereld heeft zijn poorten geopend

Breed en enorm, een laatste snede brengt vrijheid

De kaarsen verlaten hun set

Alle geluiden gaan uit in het donker

Geen hoop en geen spijt

Stilte regeert zijn hart

Geen fluistering naar God gestuurd

Absurde haat verandert in ontslag

Kou wordt heet

Zijn ziel vertrekt in een glorieuze gelukzaligheid

Hij hoort de roep die zijn val voorbestemt

Er brandt een vuur dat langzaam zijn ziel doorboort

En nu keert het tij —

De zwartste vlam brandt nog steeds

Onsterfelijk wacht hij zo onbezorgd

In zijn aderen droogt het gif op

De onderwereld heeft zijn poorten gesloten

Tussen de gieren

Hij zal al zijn dromen laten uitkomen