A Death in Its Plenitude - Agathodaimon

Screaming day and night at the dark-forboding walls

Lights dim before me and enthralls all

I’ll always look the same in this cold, forsaken dark

Teach me to drip own tears

For the pain of other’s hearts

Not the essence, but the woe of mankind

To weep within my crying

Root the strength of love and hatred

Let blood flow in purest red

Root the angels’rage into my soul

Let it grow

There is something infidel that’s gonna happen today

Be the witness, now and ever, abandoned angel of decay

The obscurity’s curtain I paint as the blind

Life’s tumult in the free fall

The ghouls chasing its trace

Oh, dreams, here ended all

Is there something in us all

That can last forever?

I feel the strange penetrating my fibres

Mocking at my vacant sferes

Body parts cut cold evolving to a rotting culture

A death in its plenitude!!!

Dag en nacht schreeuwend tegen de duistere muren

De lichten dimmen voor me en boeien iedereen

Ik zal er altijd hetzelfde uitzien in dit koude, verlaten donker

Leer me om mijn eigen tranen te druppelen

Voor de pijn van andermans harten

Niet de essentie, maar het wee van de mensheid

Om te huilen in mijn huilen

Wortel de kracht van liefde en haat

Laat het bloed stromen in het zuiverste rood

Wortel de woede van de engelen in mijn ziel

Laat het groeien

Er gaat iets ongelovigs gebeuren vandaag

Wees de getuige, nu en altijd, verlaten engel van verval

Het gordijn van de duisternis schilder ik als de blinde

Het tumult van het leven in de vrije val

De geesten jagen zijn sporen na

Oh, dromen, hier eindigde alles

Is er iets in ons allemaal?

Dat kan eeuwig duren?

Ik voel het vreemde in mijn vezels doordringen

Spottend met mijn lege sferes

Lichaamsdelen snijden koud en evolueren naar een rottende cultuur

Een dood in al zijn volheid!!!