Муза - Адвайта

Как сложно искать под небом, ветхих слов листы.

Идти куда-то, где еще не был, за тобою искать следы.

Ты где-то рядом, но не со мною, а я оставил все для тебя!

В этом мире, где не спокойно, лишь ты веришь в меня.

Муза, здесь все поменялось… Любовь продают, ее осталось малость.

И как всегда, поселилась осень в моей душе, никак не сбросить.

Плачь, напиши в блокнот, хоть пару строк о моей боли.

Вся эта память не вернет тебя, — где ты, где я?

Припев:

Где ты?

Искать тебя на яву и во снах.

Слышишь, где ты?

Эта болезнь связала нас.

Слышишь, где ты?

Моя надежда, что греет мне кровь.

Все бы отдал, чтобы вернуться вновь к тебе, моя муза.

Искать тебя в переулках, забыв про уют теплого дома.

В легкой кожаной куртке замерзать в синтетической коме.

В кабаках и пьяном угаре или пафосе дорогих клубов,

Тебя нельзя получить, как подарок.

И навряд ли я проснусь с тобой утром.

Можно искать тебя вечно, и потерять за секунду.

Жизнь, как гонки по встречной, но нет клавиши «Undo».

О том, что было и будет со мной — ты прочитаешь в глазах.

Надеюсь, обо мне не забудешь моя муза, муза…

Припев:

Где ты?

Искать тебя на яву и во снах.

Слышишь, где ты?

Эта болезнь связала нас.

Слышишь, где ты?

Моя надежда, что греет мне кровь.

Все бы отдал, чтобы вернуться вновь к тебе, моя муза.

Ты приходишь ко мне так внезапно, чтобы снова согреть мою кровь.

И ты не дашь мне минуты на завтрак, ведь я спешу сделать запись в блокнот.

Меня нет не для кого, когда ты рядом со мною.

Может я болен, но сделаю все, чтобы вспомнить, где ты осталась.

Я не вижу мира без тебя.

Пройду любые расстояния — лишь бы снова с тобою сиять!

Чтобы пылал твой огонь так же ярко, и окутал меня целиком!

Где нет цепей и оков, где ценим любовь,

Где цель это — мир и покой, где мы — одно с тобой.

Припев:

Где ты?

Искать тебя на яву и во снах.

Слышишь, где ты?

Эта болезнь связала нас.

Слышишь, где ты?

Моя надежда, что греет мне кровь.

Все бы отдал, чтобы вернуться вновь к тебе, моя муза.

Hoe moeilijk is het om onder de hemel te zoeken, vellen met vervallen woorden.

Ga ergens heen waar je nog niet bent geweest, zoek naar sporen van jezelf.

Je bent ergens in de buurt, maar niet bij mij, en ik heb alles voor je achtergelaten!

In deze wereld waar geen vrede is, geloof jij alleen in mij.

Muse, alles is hier veranderd... Liefde wordt verkocht, er is weinig meer van over.

En zoals altijd is de herfst in mijn ziel gesetteld, er is geen manier om het te resetten.

Huil, schrijf in een notitieboekje, in ieder geval een paar regels over mijn pijn.

Al deze herinnering zal je niet terugbrengen - waar ben je, waar ben ik?

Refrein:

Waar ben je?

Zoek je in werkelijkheid en in dromen.

Hoor je waar je bent?

Deze ziekte heeft ons gebonden.

Hoor je waar je bent?

Mijn hoop die mijn bloed verwarmt.

Ik zou alles geven om weer naar je terug te keren, mijn muze.

Zoek je op in de steegjes en vergeet het comfort van een warm huis.

Bevries in een synthetische coma in een licht leren jack.

In tavernes en dronken razernij of pathos van dure clubs,

U kunt niet als geschenk worden ontvangen.

En het is onwaarschijnlijk dat ik morgen met jou wakker word.

Je kunt voor altijd naar je zoeken en in een seconde verliezen.

Het leven is als een race in de tegenovergestelde richting, maar er is geen "Ongedaan maken"-toets.

Over wat was en zal zijn met mij - je zult in de ogen lezen.

Ik hoop dat je mij niet vergeet, mijn muze, muze...

Refrein:

Waar ben je?

Zoek je in werkelijkheid en in dromen.

Hoor je waar je bent?

Deze ziekte heeft ons gebonden.

Hoor je waar je bent?

Mijn hoop die mijn bloed verwarmt.

Ik zou alles geven om weer naar je terug te keren, mijn muze.

Je komt zo plotseling naar me toe om mijn bloed weer te verwarmen.

En je geeft me geen minuut voor het ontbijt, want ik heb haast om iets in mijn notitieboekje te schrijven.

Er is niemand voor mij als je naast me bent.

Misschien ben ik ziek, maar ik zal er alles aan doen om te onthouden waar je bent geweest.

Ik zie de wereld niet zonder jou.

Ik zal elke afstand gaan - gewoon om weer met je te schitteren!

Zodat jouw vuur net zo helder brandt en mij helemaal omhult!

Waar geen ketenen en boeien zijn, waar we liefde waarderen,

Waar het doel rust is, waar we één zijn met jou.

Refrein:

Waar ben je?

Zoek je in werkelijkheid en in dromen.

Hoor je waar je bent?

Deze ziekte heeft ons gebonden.

Hoor je waar je bent?

Mijn hoop die mijn bloed verwarmt.

Ik zou alles geven om weer naar je terug te keren, mijn muze.