Спички - Адвайта, Loc-Dog

Всё-таки дают надежду

Промокшие спички

Дотянуть ещё немного до утра

В моих песнях часто

Бывают многоточия,

Но завтра верю

Завтра — не так как вчера,

А помнишь

Тёртые улицы наши

Свет окон в темноте, стук дверей, Апрель

Кто-то шлёт приветы

Надписью в подъезде,

А этот бездарь вечерами в суете

Вот же детство — Да, были времена

Не стыдно говорить, когда бывает снова десять,

А этот внутри за мои года

Не ломала меня, а делала сильней

Спасибо, мам — всё так же буду помнить вечно

Отец, я рядом, дела по-тихой, как всегда

Всё-таки дают надежду мокрые спички

Дотянуть ещё немного до утра

Остановить нас и вернуть назад

Повернуть время вспять и поменять,

А потом вспоминать и говорить

Кем когда-то были

И кем нам быть

Ты знай

Если долго затянется чёрная слепая ночь

Я приду в твою душу с фонариком

Чтобы потерянное ранее найти помочь

Само собой потом наступит утро

В котором мы будем смеяться сами над собой

Как нам казалось много лет, что мы одни в пустыне

Вспыхнет по-новой золотой огонь,

А то, что нам мешало жить и накалялось стынет

И мы простые — там где всё кипит и крутится

Внимание обратить успеем, встретившись на улице

Что мы родные

Geef nog steeds hoop

Natte lucifers

Nog even volhouden tot de ochtend

In mijn liedjes vaak

Er zijn punten

Maar morgen geloof ik

Morgen is niet zoals gisteren

Weet je nog

Onze geraspte straten

Het licht van ramen in het donker, het kloppen van deuren, april

Iemand stuurt de groeten

Het opschrift bij de ingang,

En deze middelmatigheid in de avonden in de drukte

Hier is de kindertijd - Ja, er waren tijden

Schaam je niet om te zeggen wanneer het weer tien is

En deze binnen voor mijn jaren

Breek me niet, maar maakte me sterker

Bedankt, mam - ik zal het altijd voor altijd onthouden

Vader, ik ben dichtbij, alles is stil, zoals altijd

Natte wedstrijden geven nog hoop

Nog even volhouden tot de ochtend

Stop ons en breng terug

Draai de tijd terug en verander

En dan onthouden en zeggen

Wie waren er ooit?

En wie zouden we moeten zijn?

Je weet wel

Als de zwarte blinde nacht lang aansleept

Ik zal naar je ziel komen met een zaklamp

Om te helpen vinden wat eerder verloren was gegaan

Natuurlijk, dan komt de ochtend

Waarin we om onszelf zullen lachen

Zoals het ons jarenlang leek alsof we alleen in de woestijn waren

Een nieuw gouden vuur zal oplaaien,

En wat ons ervan weerhield om te leven en op te warmen, wordt koud

En we zijn simpel - waar alles kookt en draait

We hebben tijd om op te letten als we elkaar op straat ontmoeten

dat we familieleden zijn