Корабли - Адвайта

Однажды нам придется отойти от причала,

И бросить якорь в морях совсем незнакомых.

Карта потеряна, и не найти точки начальной;

И даже звезды на небе шепчут, как обреченному.

На каждый корабль найдется свой айсберг,

Он обязательно его затопит.

А мы всего лишь жертвы обстоятельств,

И ту мечту, к которой плыли, уже не помним.

Припев:

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли.

Чувствую, как льет слезами небо,

Мое судно разбито, курс порой неверный.

Но верю, доплыть хватит сил.

Пусть остальные говорят, что псих.

Мне хватит надежды.

Отдал все, не потеряв себя,

Ветер несет, широко расправлены паруса.

Тут либо слабак, либо стоять до конца,

И моя цель постоянна, что никогда не меняет лица.

Но что там, за пеленой тумана?

Убитое время, убитые планы.

Где судьбы сгорают, жизни в роли товара,

Давай, наш берег близко, скоро узнаем.

Припев:

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли.

Не повторится все, опять плыву,

Все как-нибудь, когда-то там, но переживу.

Теряю теплоту, кому-то, сам себе твержу:

Что все нормально, как обычно по тихой затянет.

Пересекаемся взглядами, нас миллионы!

Все в одном направлении, — одна дорога.

Только часто все это нам непонятно,

Как мы друг другу нужны!

Когда-нибудь буря утихнет и над головами окажутся звезды.

Не будет ни боли, потерь, ни глухой тишины, пронзающей воздух.

Нам останется парус, растрепанный парус, —

Намек на победу и ветер надежды, не хватает лишь малость.

Последний рывок к горизонту.

Мы обеспечены правильным курсом.

Осталось лишь выкинуть за борт копленый, обесцвеченный мусор.

Это чувство знакомо, одиночество давит,

Маяками, ветром, и в мыслях, как в океане.

Припев:

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли, плывем с тобой к берегам мечты,

Но нас обманут вновь маяка огни.

Как корабли.

Мы — корабли.

Op een dag zullen we weg moeten van de pier,

En ankeren in volkomen onbekende zeeën.

De kaart is verloren en het startpunt kan niet worden gevonden;

En zelfs de sterren aan de hemel fluisteren als tegen een gedoemd persoon.

Elk schip heeft zijn eigen ijsberg,

Hij zal het zeker overstromen.

En we zijn slechts slachtoffers van omstandigheden,

En we herinneren ons de droom waar we naartoe zeilden niet meer.

Refrein:

Wij zijn schepen, wij varen met u naar de kusten van dromen,

Maar we zullen weer bedrogen worden door de vuurtorenlichten.

Zoals schepen.

Wij zijn schepen, wij varen met u naar de kusten van dromen,

Maar we zullen weer bedrogen worden door de vuurtorenlichten.

Zoals schepen.

Wij zijn schepen.

Ik voel de hemel tranen vergieten

Mijn schip is kapot, de koers is soms verkeerd.

Maar ik geloof dat er genoeg kracht zal zijn om te zwemmen.

Laat de rest zeggen dat je gek bent.

Ik heb genoeg hoop.

Ik gaf alles zonder mezelf te verliezen,

De wind draagt, de zeilen zijn wijd gespreid.

Het is of een zwakkeling, of blijf tot het einde,

En mijn doel is constant, dat nooit van gezicht verandert.

Maar wat is er, achter de sluier van mist?

Dode tijd, dode plannen.

Waar het lot brandt, leeft als een koopwaar

Kom op, onze kust is dichtbij, we zullen er snel achter komen.

Refrein:

Wij zijn schepen, wij varen met u naar de kusten van dromen,

Maar we zullen weer bedrogen worden door de vuurtorenlichten.

Zoals schepen.

Wij zijn schepen, wij varen met u naar de kusten van dromen,

Maar we zullen weer bedrogen worden door de vuurtorenlichten.

Zoals schepen.

Wij zijn schepen.

Alles zal niet worden herhaald, ik ben weer aan het zwemmen,

Alles is ergens, ergens, maar ik zal het overleven.

Ik verlies warmte, aan iemand, herhaal ik tegen mezelf:

Dat alles in orde is, zoals gewoonlijk, zal het rustig aanslepen.

We kruisen blikken, we zijn met miljoenen!

Allemaal in één richting, één weg.

Alleen begrijpen we dit allemaal vaak niet,

Hoe hard hebben we elkaar nodig!

Op een dag zal de storm gaan liggen en zullen de sterren boven ons zijn.

Er zal geen pijn zijn, geen verlies, geen dove stilte die de lucht doordringt.

We zullen worden achtergelaten met een zeil, een verfomfaaid zeil, -

Een vleugje overwinning en een wind van hoop, er ontbreekt slechts een klein beetje.

De laatste sprong naar de horizon.

Wij zijn voorzien van de juiste cursus.

Het blijft alleen om het gerookte, verkleurde afval overboord te gooien.

Dit gevoel is bekend, eenzaamheid verplettert,

Vuurtorens, wind en in gedachten, zoals in de oceaan.

Refrein:

Wij zijn schepen, wij varen met u naar de kusten van dromen,

Maar we zullen weer bedrogen worden door de vuurtorenlichten.

Zoals schepen.

Wij zijn schepen, wij varen met u naar de kusten van dromen,

Maar we zullen weer bedrogen worden door de vuurtorenlichten.

Zoals schepen.

Wij zijn schepen.