Siell' on kauan jo kukkineet omenapuut - Accentus, Eric Ericson, Toivo Kuula

Siell' on kauan jo kukkineet omenapuut

Siell' on siintävät seljat ja salmien suut

Siell' on vihreät metsät ja mäet

Siell' on vilposet illat ja varjokas koi

Siell' on lintujen laulu, mi lehdossa soi

Siell' on kaihoja kukkuvat käet

Mun on mieleni nääntyä ikävään

Kun tiedän, kun tiedän ma kaiken tään

Ja ma kaihoten kaipaan sinne

Ja mun sieluni silmin ma nään sen näyn

Salot, vihreät metsät, jos katuja käyn

Jos kuljen, jos kätkeyn minne

Ja mun huoneeni käynyt on ahtahaks

Ja sen ilma niin kumman painavaks

Ja ma syömmessä toivon jo salaa:

Tulis syksy ja metsät ne vihreät veis

Tulis talvi ja lumin ne peitteleis --

Kai silloin mun rauhani palaa!

Er zijn langbloeiende appelbomen

Er zijn ruggen en monden van zeestraten

Er zijn groene bossen en heuvels

Er zijn koude avonden en een schaduwrijke mot

Er is een lied van vogels, dat wordt gespeeld in het bos

Er zijn verlangende vallende handen

Mijn geest verhongert

Als ik het weet, als ik alles weet

En ik mis je daar verlangend

En met de aanblik van mijn ziel zie ik die visie

Salos, groene bossen, als ik de straten bezoek

Als ik loop, als ik me verstop waar?

En mijn kamer is krap

En de lucht is zo vreemd zwaar

En als ik eet, hoop ik stiekem al:

Het zou herfst zijn en de bossen zouden groen zijn

De winter komt eraan en Lumin zal ze bedekken -

Ik denk dat dat is wanneer mijn rust zal terugkeren!