la solea - Marta Gomez

Vestida con mantos negros

Piensa que el mundo es chiquito

Y el corazón es inmenso.

Vestida con mantos negros.

Piensa que el suspiro tierno

Y el grito, desaparecen

En la corriente del viento.

Vestida con mantos negros.

Se dejó el balcón abierto

Y el alba por el balcón

Desembocó todo el cielo.

Vestida con mantos negros.

Gekleed in zwarte mantels

Denk dat de wereld klein is

En het hart is enorm.

Gekleed in zwarte mantels.

Denk dat de tedere zucht

En de schreeuw, ze verdwijnen

In de stroming van de wind.

Gekleed in zwarte mantels.

Het balkon bleef open

En de dageraad op het balkon

Het maakte de hele hemel leeg.

Gekleed in zwarte mantels.